Αν κάποιος είναι πολιτικό πρόσωπο, όπως ο Σταύρος Παπασταύρου, έχοντας λειτουργήσει ως εξ απορρήτων πρωθυπουργού και έχει διεκπεραιώσει μια σειρά από… εμπιστευτικές αποστολές, οι οποίες θα μπορούσαν να κρίνουν το μέλλον της χώρας, πρέπει να είναι και να φαίνεται έντιμος – ειδικά όταν ο πάλαι ποτέ προϊστάμενός του, ο Αντώνης Σαμαράς, έλεγε από το βήμα της Βουλής ότι θα επιθυμούσε να έχει «άλλους δέκα Παπασταύρους»!
Είναι αυτονόητο ότι η πολιτική ευθιξία υποχρεώνει όποιον αμφισβητείται η εντιμότητά του να επιλέγει άμεσα τη Δικαιοσύνη. Αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση του κυρίου Παπασταύρου, το όνομα του οποίου αναφερόταν στην περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ».
Σύμφωνα με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι «χτένισαν» ορισμένες καταχωρίσεις της λίστας, ο κ. Παπασταύρου δεν ήταν σε θέση να δικαιολογήσει την προέλευση 5,4 εκατομμυρίων ευρώ.
Εκείνος ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν ο πραγματικός δικαιούχος των λογαριασμών με τα 5,4 εκατ. ευρώ, αλλά δέχτηκε να εμφανιστεί ως συνδικαιούχος για να εξυπηρετήσει έναν φίλο του! Ο νόμος έδωσε δύο επιλογές στον κ. Παπασταύρου: ή να πληρώσει άμεσα πρόστιμο ύψους 3,3 εκατ. ευρώ ή να οδηγηθεί σε δίκη με κακουργηματικές κατηγορίες (φοροδιαφυγή και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα).
Ο κ. Παπασταύρου έδωσε άρον άρον 3,3 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο και υπόσχεται τώρα, που έχει γλιτώσει τη δίωξη, ότι θα διεκδικήσει διά της δικαστικής οδού τα χρήματα του προστίμου αλλά και την αποκατάσταση του ονόματός του.
Είναι απορίας άξιον πώς κάποιος που επισήμως δεν έχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια βρίσκει σε χρόνο μηδενικό 3,3 εκατ. ευρώ. Αξιοζήλευτο το δίκτυο φίλων του κ. Παπασταύρου, που δέχονται να του εμπιστευτούν τόσο μεγάλα ποσά δίχως να φαίνεται στον ορίζοντα η επιστροφή των χρημάτων.
Ωστόσο, ποια είναι η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε; Είναι έντοκο ή άτοκο το δάνειο που έλαβε; Πότε προβλέπεται η επιστροφή των χρημάτων; Υπάρχουν επίσημα έγγραφα που μπορούν να αποδείξουν τα ανωτέρω; Εύλογες οι απορίες.
Μ.Η.Τ. 232120