Τα γεννήματα της Νέας Τάξης

Στις 17 Ιανουαρίου 1991 οι Αμερικανοί ξεκινούσαν την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου». Εχοντας την αρωγή 33 κρατών, χτύπησαν το Ιράκ, επειδή είχε εισβάλει στο Κουβέιτ και το είχε προσαρτήσει. Οι εκπεφρασμένοι αρχικοί στόχοι, οι «ηθικές» προφάσεις των ΗΠΑ για τον πόλεμο εναντίον του -αρχικά… δικού τους ανθρώπου- Σαντάμ Χουσεΐν ήταν η «ελευθερία» του Κουβέιτ και η «προστασία» της Σαουδικής Αραβίας.

Τότε, ολόκληρος ο κόσμος έπαιρνε φωτιά και η μοναδική ήσυχη γωνιά του πλανήτη ήταν ο τηλεοπτικός σταθμός Mega, ο οποίος δεν είχε αντιληφθεί τη συνταρακτική εξέλιξη και πρόβαλε ατάραχος ένα ενδιαφέρον (αλλά όχι ιδιαίτερα επίκαιρο) ντοκιμαντέρ για τη ζωή των πιγκουίνων…

Ο αληθινός σκοπός πίσω από τις αμερικανικές προφάσεις διατυπώθηκε από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο στο διάγγελμα που εκφώνησε στο Κογκρέσο στις 29 Ιανουαρίου. Εκεί, ο βετεράνος των μυστικών υπηρεσιών της υπερδύναμης και αρχιτέκτων του πολέμου του Κόλπου είπε απροκάλυπτα: «Αυτό που διακυβεύεται είναι κάτι περισσότερο από μια μικρή χώρα. Είναι μια μεγάλη ιδέα. Μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπου διάφορα έθνη συγκεντρώνονται για να κάνουν πράξη τις παγκόσμιες επιδιώξεις της ανθρωπότητας – ειρήνη και ασφάλεια, ελευθερία και νομιμότητα».

Τα γεννήματα αυτής της Νέας Τάξης, η οποία αποτέλεσε το όραμα των Αμερικανών, αντί να εξυπηρετήσουν την ανθρωπότητα, την απειλούν με αφανισμό. Αντί να ενισχυθούν η ασφάλεια και η νομιμότητα, απορυθμίστηκε σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης. Στη θέση της ειρήνης έχουν θρονιαστεί η τρομοκρατία και ο θρησκευτικός φανατισμός. Από την ομιλία περί Νέας Τάξης κι έπειτα, οι ΗΠΑ και η εκάστοτε συμμαχία των προθύμων έχουν ρίξει κυριολεκτικά και μεταφορικά στην πυρά του πολέμου, του ισλαμικού φονταμενταλισμού και των εμφύλιων ταραχών τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, τη Βόρειο Αφρική και διάφορες πρώην σοβιετικές «δημοκρατίες».

Η χίμαιρα της παγκοσμιοποίησης και ο εφιάλτης της πολιτισμικής μονομορφοποίησης αποπειρώνται να επιβληθούν με όλα τα πρόσφορα μέσα. Με εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς σημαινόντων προσώπων, με δολοφονίες, πολέμους, οικονομικές «εισβολές» διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών και με τον ασφυκτικό έλεγχο όλων των μηχανισμών παραγωγής σκέψης και ιδεολογίας. Οποιος πράττει το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα και στον λαό του θα πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζει ότι το αντίτιμο που θα πληρώσει για την στάση του θα είναι βαρύ, όπως είναι πάντοτε υψηλότατο το κόστος της ελευθερίας.

Ομως, η υπηρεσία της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας προϋποθέτει αυτή τη θυσία. Κανένας λαός δεν αξίζει να υποφέρει και να διαλύεται από τα φρικτά γεννήματα της Νέας Τάξης, που θέλουν να μετατρέψουν τους εθνικούς πολιτισμούς σ’ έναν άμορφο πολτό.