Η κοινωνία ετοιμάζεται να γιορτάσει την ενσάρκωση του Θεανθρώπου στενάζοντας από τη θλίψη και τη σύνθλιψη της καθημερινότητάς της. Η οικονομική κρίση εξόρισε το χαμόγελο από τα χείλη των Ελλήνων, που νιώθουν ότι δεν μπορούν πια να στηριχτούν πουθενά αλλού εκτός από τον Θεό.
Οι πολιτικοί, αντί να διδαχθούν από τα λάθη τους, τα υπερασπίζονται! Επιμένουν να εφαρμόζουν συνταγές οι οποίες δηλητηρίασαν το εθνικό σώμα. Μια από τις ασυγχώρητες, ηθικά, πολιτικά αλλά και ποινικά ελέγξιμες «συνήθειες» των επικεφαλής του συλλογικού μας βίου είναι η παχυλή χρηματοδότηση των περιβόητων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Ελάχιστες μπορούν να αποδείξουν ότι προσφέρουν απτό και υπολογίσιμο έργο. Ομως, πολλές εισπράττουν μυθώδη ποσά για το τίποτα και αρκετές βρίσκονται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης ακριβώς γι’ αυτό το τίποτα, που κόστισε πολύ στους φορολογούμενους πολίτες.
Σχετικό με τα προαναφερθέντα και ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ήταν το δημοσίευμα της «κυριακάτικης δημοκρατίας», το οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:
«Ενα καράβι λεφτά ξοδεύει η Ελλάδα για τους μετανάστες και μάλιστα πολλά εξ αυτών οδεύουν προς τα ταμεία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Σύμφωνα με έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης
Γιάννης Μουζάλας και αποκαλύπτει η “κυριακάτικη δημοκρατία”, για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών έχουν δοθεί μόνον το 2015 από πόρους της Ε.Ε. αλλά και της Ελλάδας συνολικά 2.390.312 ευρώ! Να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα χρήματα δεν αφορούν σίτιση ή στέγαση μεταναστών (δηλαδή τις ανάγκες επιβίωσης), αλλά την “κοινωνική τους ένταξη” και άλλες φιλολογικού περιεχομένου δράσεις». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η βαθιά πληγή των ΜΚΟ διατηρείται ανοιχτή για λόγους που δεν γνωστοποιούνται στους φορολογούμενους πολίτες, αλλά όλοι μπορούμε να υποθέσουμε.
Αυτή η μορφή των οργανώσεων συνήθως χρησιμοποιείται για την προώθηση ευρύτερων γεωπολιτικών σχεδιασμών και είναι ένα από τα αγαπημένα εργαλεία της υπερδύναμης για την άσκηση πολιτικής «ήπιας ισχύος».
Η αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας είναι πολύ πιο απαιτητική και επείγουσα υπόθεση απ’ όσο φαντάζει…
Μ.Η.Τ. 232120