Πολλά συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι, εκτός από ένα: να μαθαίνουν από τα λάθη τους και να μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με τις διδαχές. Για έναν ανεξήγητο λόγο οι κοινωνίες και τα πρόσωπα επιμένουν να επιστρέφουν σε όσα τους δημιούργησαν ανυπέρβλητα προβλήματα ή τους έφεραν στα όρια της απόλυτης καταστροφής.
Η Ν.Δ., με τη διαδικασία της εκλογής νέου προέδρου, έχει μια τελευταία ευκαιρία να επιστρέψει στην πολιτική ζωή του τόπου, αν και μερικοί δείχνουν ότι δεν το αντιλαμβάνονται. Εφεραν τα πράγματα έτσι ώστε το κόμμα, να καθορίσει τις αρχές και τις αξίες του, κάνοντας έντιμη και αυστηρή αυτοκριτική για τα λάθη του, να επιλέξει την εκλογή αρχηγού και να παραπέμψει τα υπόλοιπα σε εύθετο χρόνο. Κοντολογίς, μπήκε το κάρο μπροστά από το άλογο.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ν.Δ. από την πρώτη ημέρα της ένταξής της στη συμμαχία των προθύμων του Μνημονίου «χλόμιασε». Ειδικά μετά τις απανωτές ήττες στις εκλογές του 2015 η Ν.Δ. δεν φαινόταν πουθενά. Είτε σιωπούσε είτε διαφωνούσε δειλά και αμήχανα με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.
Ταυτόχρονα πέρασε σε κατάσταση εσωκομματικής περιδίνησης, η οποία δεν αφορούσε κανέναν εκτός από τους πρωταγωνιστές της. Κοντολογίς, ένας μηχανισμός που θα έπρεπε να παρεμβαίνει δραστικά σε ζητήματα που αγγίζουν τις ζωές όλων μας ασχολήθηκε με ήσσονος σημασίας «ελιγμούς».
Πριν από τις εκλογικές συντριβές η Νέα Δημοκρατία έκανε όσα μπορούσε για να μπει στο περιθώριο των εξελίξεων. Συνεργάστηκε με το πασοκικό συνδικάτο, υπερφορολόγησε τους Ελληνες, προέβαλε από ελάχιστες έως μηδενικές αντιστάσεις στην τρόικα, έθεσε όλες τις μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς στα ράφια της λήθης και υπερασπίστηκε όλες τις απεχθείς στον λαό όψεις της Μεταπολίτευσης.
Αντιθέτως, μπορούσε να ορθώσει το ανάστημά της και να μιλήσει στους πολίτες με τη γλώσσα της αλήθειας. Αντί να βαδίσει στα χνάρια των προσωπικοτήτων της παράταξης που ωφέλησαν την πατρίδα, κατάντησε ασπίδα προστασίας προσωπικοτήτων όπως ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Ο νέος αρχηγός δεν έχει δύσκολη αποστολή στον καθορισμό των επιλογών που θα βγάλουν το κόμμα από το τέλμα και θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια περίοδο αντάξια της λαμπρής ιστορίας της και των πολυαίμακτων αγώνων των προηγούμενων γενεών για ελευθερία και προκοπή. Οι παρακαταθήκες του αείμνηστου εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή και των διαδόχων του, που κατέστησαν κοινωνικά αιτήματα δεκαετιών αυτονόητα κεκτημένα, μπορούν να εμπνεύσουν και να παραδειγματίσουν την ηγεσία που θα αναδειχθεί από την εκλογική διαδικασία. Η γραμμή που μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα δεν μπορεί να είναι καμία άλλη εκτός από φιλολαϊκή, πατριωτική, φιλελεύθερη και δυναμική. Οψόμεθα…
Μ.Η.Τ. 232120