Αν ο ίδιος δεν υπολήπτεσαι τον εαυτό σου, ουδείς πρόκειται να το κάνει για λογαριασμό σου. Τα άτομα, οι κοινωνίες, τα έθνη φροντίζουν πρώτα και κύρια να επιδεικνύουν σεβασμό στα πρόσωπα και στους θεσμούς που ξεχωρίζουν ως σημαντικά για τον αυτοπροσδιορισμό και τον τρόπο ζωής τους.
Σε μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να θεωρείται -ή ακόμα χειρότερα να είναι- αποθηκευτικός χώρος προσωπικών φιλοδοξιών και αρένα άσκοπων αναμετρήσεων διάφορων ομάδων συμφερόντων.
Είναι η παλλόμενη καρδιά του πολιτεύματος και όλοι οι πολίτες έχουν την υποχρέωση να το σέβονται. Ειδικά οι εκλεγμένοι, με τα λόγια, τα έργα και τη γενικότερη στάση τους απέναντι στη ζωή πρέπει να δείχνουν πόσο ιερό θεωρούν τον χώρο του Κοινοβουλίου και το έργο που παράγεται εντός του.
Οπότε μόνο ως εξωφρενικά προκλητικές, ανάρμοστες και κατάφωρα ασύμβατες με το πνεύμα και το γράμμα των κανονισμών λειτουργίας της Βουλής μπορεί να θεωρηθούν οι συνεδριάσεις που ξεκινούν με πολύωρη καθυστέρηση και ολοκληρώνονται άγρια χαράματα.
Οποιοσδήποτε αμερόληπτος παρατηρητής, είτε Ελληνας είτε ξένος, αν μάθει όσα τραγελαφικά λαμβάνουν χώρα στον «ναό της δημοκρατίας» μας, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι βουλευτές βλέπουν τη χώρα σαν κανονική μπανανία.
Σε μπανανία παραπέμπει και η ανεκδιήγητη εικόνα βουλευτών που είναι ντυμένοι, εντός της Βουλής, λες και μόλις εξήλθαν από την κρεβατοκάμαρά τους ή είναι άρτι αφιχθέντες σε πάρτι μασκέ. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μπερδέψει την «αντισυμβατικότητα» με το θράσος, την αναίδεια και το καραγκιοζιλίκι.
Από πού κι ως πού τους επιτρέπεται να περιφέρουν τις γελοίες ενδυματολογικές επιλογές τους σ’ έναν χώρο που προϋποθέτει σοβαρότητα; Ενδιαφέρονται να εκπροσωπήσουν μόνο τον διαταραγμένο εαυτό τους ή το σύνολο των πολιτών;
Τούτα τα ερωτήματα δεν θα απαντήσουν όσοι προσπαθούν να πουλήσουν «επανάσταση» μέσω των τσαλακωμένων παντελονιών τους και των αθλητικών παπουτσιών τους. Τα απαντούν οι πολίτες που τους αξιολογούν. Καλό είναι να τα απαντήσει, όμως, και η ίδια η Βουλή.
Μ.Η.Τ. 232120