Η βασικότερη προϋπόθεση για να παραμείνει ενωμένη μια παρέα, να διατηρηθεί μια σχέση και να ακμάσει ένας επιχειρηματικός συνεταιρισμός είναι η καλή πρόθεση. Αν δεν υπάρχει αυτό και εξαρχής μια συνέργεια ανθρώπων είναι προσανατολισμένη στην εξαπάτηση αλλήλων και στην υποταγή του «αδύναμου» στον «ισχυρό», το οικοδόμημα αναπόφευκτα θα καταρρεύσει με πάταγο – αργά ή γρήγορα. Οταν αλληλοϋποβλέπονται όσοι πρέπει να ενώσουν δυνάμεις και προσπάθειες, τότε κάνουν τη δουλειά των αντιπάλων τους ευκολότερη.
Τα παραπάνω, φυσικά, ισχύουν και για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Γερμανία την υπόθεση του ευρώ και την ελληνική κρίση. Ο Peter Eavis έγραψε στους «New York Times» ότι το ευρώ «από παράγοντας ενότητας μετατράπηκε σε όπλο στην ελληνική οικονομική κρίση». Στην ανάλυση γινόταν και η αναπόφευκτη σύγκριση με το δολάριο. Ο συντάκτης έγραφε ότι, όταν μια περιοχή, μια πολιτεία, βρεθεί σε κατάσταση οικονομικής ανάγκης, «η κυβέρνηση δεν την… αποκόπτει από το ομοσπονδιακό σώμα αλλά τη βοηθά» – κάτι το οποίο φαντάζει ακόμα μακρινό όνειρο για την Ενωση της γηραιάς ηπείρου.
Στην Ευρώπη το πιο επικίνδυνο συστατικό είναι η τιμωρητική διάθεση της ελίτ των Γερμανών και της συμμαχίας των πρόθυμων υπηρετών τους ως προς τους Ελληνες. Επειδή οφείλουν και δεν συναινούν με την ατίμωση και την εξαθλίωσή τους, πρέπει να υποστούν τα πάνδεινα!
Αυτή την παράνοια προπαγανδίζουν και προωθούν ακριβώς οι άνθρωποι που θα έπρεπε να θυμούνται πόσες συμφορές υπέστη η ανθρωπότητα εξαιτίας της αδικίας που έγινε σε βάρος της Γερμανίας με τη συνθήκη των Βερσαλλιών.
Οι Γερμανοί ένιωσαν πολύ… ριγμένοι και αδίκως τιμωρούμενοι από τους νικητές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ως αντίδραση εξέλεξαν το γέννημα του εφιάλτη: τον Αδόλφο Χίτλερ. ολα τα υπόλοιπα όχι μόνο τα γνωρίζουμε αλλά και τα νιώσαμε στο πετσί μας. Πέρασαν πάνω από την πατρίδα μας και άφησαν συντρίμμια, ταφόπλακες και εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους και πεινασμένους ανθρώπους.
Η αδικία δεν ευλογείται και όσοι προσπαθούν να τη μετατρέψουν σε… κεφάλαιο βρίσκουν το αποτέλεσμα της πράξης τους στο κατώφλι του σπιτιού τους. Ετσι και με την πατρίδα μας. Η εξαθλίωση, η φτωχοποίηση των πολιτών, η κακή πρόθεση ορισμένων εκ των πιστωτών μας δεν έχουν περάσει απαρατήρητα από τους λαούς.
Οσο διαπιστώνεται η ανυπαρξία αρχών και η υπερίσχυση μιας λογικής που παραπέμπει σε ζούγκλα τόσο θα απονομιμοποιείται η ευρωπαϊκή ιδέα στις λαϊκές πλειοψηφίες. Δίχως τη θέληση των πολιτών καμία Ενωση δεν μπορεί να αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και των συγκυριών.
Η δικαιοσύνη για την Ελλάδα εξυπηρετεί αληθινά το ευρωπαϊκό όραμα.προϋπόθεση για να παραμείνει ενωμένη μια παρέα, να διατηρηθεί μια σχέση και να ακμάσει ένας επιχειρηματικός συνεταιρισμός είναι η καλή πρόθεση. Αν δεν υπάρχει αυτό και εξαρχής μια συνέργεια ανθρώπων είναι προσανατολισμένη στην εξαπάτηση αλλήλων και στην υποταγή του «αδύναμου» στον «ισχυρό», το οικοδόμημα αναπόφευκτα θα καταρρεύσει με πάταγο – αργά ή γρήγορα. Οταν αλληλοϋποβλέπονται όσοι πρέπει να ενώσουν δυνάμεις και προσπάθειες, τότε κάνουν τη δουλειά των αντιπάλων τους ευκολότερη.
Μ.Η.Τ. 232120