Η φυσική ηγεσία ενός έθνους, ενός λαού είναι εκείνη που συγκρατεί τους αρμούς των συλλογικών οικοδομημάτων σε ώρες κρίσης, εμπνέει και καθοδηγεί. Στην πατρίδα μας τα πρόσωπα έχουν αποδειχθεί «λίγα» για να αναδειχθούν ως ηγετικές μορφές, οι οποίες πείθουν και μπορούν να δώσουν λύσεις εκεί όπου όλοι βλέπουν αδιέξοδα.
Δεν έχουν όραμα, ισχυρές αντιστάσεις στους εσωτερικούς και στους εξωτερικούς παράγοντες ούτε ανυποχώρητη βούληση να αλλάξουν προς το καλύτερο την κατάσταση που βιώνουν όλοι.
Επίσης, οι εκάστοτε ηγεσίες του τόπου δεν διακρίνονται για την πνευματικότητά τους. Ο υλισμός δεν τις έχει… γειώσει απλά, αλλά τις έχει θάψει κανονικά στα ελώδη πεδία της τιποτοφροσύνης. Δημιουργούν καταστάσεις αντίστοιχες με τις αναζητήσεις, τις προτεραιότητες και το επίπεδό τους.
Οπότε, όπως σε πάμπολλες παρόμοιες περιπτώσεις στην παγκόσμια Ιστορία, το τιμόνι του λαού μας αναλαμβάνει η παράδοση και όλα τα σπουδαία που χωρεί εντός της – με πρώτο και καλύτερο την απαρασάλευτη πίστη μας στη χριστιανοσύνη.
Η λαοθάλασσα που συνοδεύει τα ιερά λείψανα της αγίας Βαρβάρας είναι μια από τις αποδείξεις του αληθούς των προαναφερθέντων. Ο ελληνικός λαός είναι ευσεβής.
Παρά τις πολλές ανατροπές στην καθημερινότητά του και τη σχεδόν υποχρεωτική έγχυση του δηλητηρίου της νεωτερικότητας στη συνείδησή του από τους νεοταξικούς μηχανισμούς προπαγάνδας, ο Ελληνας δεν λησμονεί τι τον κρατά στη ζωή εδώ και αιώνες.
Ο Χριστός και οι απόστολοι, οι άγιοι και οι μάρτυρες, οι ιερείς και οι μοναχοί είναι οι πρώτες και οι έσχατες καταφυγές των βασανισμένων, των αδικημένων, των αγωνιούντων αλλά και όσων ευημερούν και επιθυμούν να δοξάσουν τον Κύριο για τη βοήθειά Του και να ζητήσουν το έλεός Του τις στιγμές των δοκιμασιών.
Πού αλλού μπορεί να βρει νόημα, δύναμη και παρηγοριά ο άνθρωπος, παρεκτός από την Εκκλησία; Πού αλλού θα δουν την ανιδιοτελή αγάπη και την ανυστερόβουλη προσφορά να αποτελούν τα ιερά και τα απαραβίαστα «δόγματα» ενός αρμονικού τρόπου ζωής; Κορυφή του έθνους μας, ο Χριστός.
Μ.Η.Τ. 232120