Δημοκρατία και γκάλοπ

Η άμεση δημοκρατία επιτρέπει την ευθεία πρόσβαση του πολίτη στην κρατική καθημερινότητα, όχι όμως και η κοινοβουλευτική, επειδή είναι σύστημα αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή, οι πολίτες εκλέγουν αντιπροσώπους, οι οποίοι νομοθετούν για λογαριασμό του λαού και κατευθύνουν το σκάφος της Πολιτείας εκεί όπου έχει ορίσει η πλειοψηφία. Αυτονόητα όλα τούτα και αυταπόδεικτα, αλλά στις ημέρες μας βρίσκονται εν κινδύνω.

Το κοινοβουλευτικό σύστημά μας πολιορκείται από το εξωτερικό, αλλά και από το εσωτερικό. Οι πιστωτές μας θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένοι αν, ως επιπλέον αντιμίσθιο για τα χρήματα που μας δίνουν (για να τους τα επιστρέψουμε άμεσα, ως αποπληρωμές δανείων), τους παραχωρούσαμε και δικαίωμα ψήφου – μία ψήφο για κάθε ευρώ.

Εφόσον αυτό δεν έχει θεσμοθετηθεί ακόμα, προσπαθούν να διαμορφώσουν την άποψη της πλειοψηφίας με προπαγανδιστικές μεθόδους και εκβιαστικά διλήμματα. Και στο εσωτερικό της χώρας δεν έχει πλέον πολλούς φίλους (στην πνευματική, πολιτική και οικονομική ολιγαρχία) οποιαδήποτε μορφή δημοκρατίας – ούτε η άμεση ούτε η έμμεση. Οι Ελληνες είναι επικίνδυνοι, διότι ενίοτε δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, και το σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα χρειάζεται ένα λειτουργικό υποκατάστατο της λαϊκής ετυμηγορίας.

Αυτό το υποκατάστατο βρέθηκε και είναι οι δημοσκοπήσεις. Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, που είχαν ανακηρύξει τον Κώστα Σημίτη «καταλληλότερο» πρωθυπουργό και έχουν διασυρθεί πάμπολλες φορές εξαιτίας των εσφαλμένων προβλέψεών τους, θεωρούνται αυθεντικοί εκπρόσωποι των πολιτών! «Αφού έτσι λένε οι δημοσκοπήσεις, αυτό θέλει η κοινωνία» αρέσκονται να αποφαίνονται ουκ ολίγοι αφελείς, αλλά και επιτήδειοι πολιτικοί στα ΜΜΕ.

Οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα στον δημόσιο διάλογο, διότι, όπως έχει αποδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν, χειραγωγούνται εύκολα και… επηρεάζονται ανάλογα με το ποιο κόμμα, πρόσωπο ή όμιλος συμφερόντων παραγγέλνει την πραγματοποίησή τους. Στην Ελλάδα υπάρχουν θεσμοί, διαδικασίες και πρόσωπα εξουσιοδοτημένα από την Πολιτεία με συγκεκριμένα καθήκοντα. Οι δημοσκοπήσεις δεν εκπροσωπούν τίποτε άλλο παρά τους ιδιοκτήτες των αντίστοιχων εταιριών και όσους τους τροφοδοτούν με χρήμα και «κύρος».