Ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η περιπέτεια της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Ούτε καν εκείνοι οι ελάχιστοι στον αριθμό «διεθνείς παίκτες», που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη.
Ουδείς, επίσης, μπορεί να εγγυηθεί τη γεωπολιτική ευστάθεια της ευρύτερης περιοχής, μια και οι εστίες συγκρούσεων είναι αρκετές και οι αστάθμητοι παράγοντες περισσότεροι απ’ όσοι θα μπορούσαν να επιτρέψουν ασφαλείς εκτιμήσεις.
Για ένα πράγμα, όμως, μπορούμε να είμαστε σίγουροι: Αν συνεχιστεί να υφίσταται τόσο κραυγαλέο αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες, η κυβέρνηση θα απολέσει και τη δεδηλωμένη και την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Ο λόγος δεν θα είναι κάποια διεθνής συνωμοσία, αλλά ο αρχαιότερος όλων: Πριν και πάνω από την οικονομία, τον πολιτισμό, την ιδεολογία και τις προθέσεις βρίσκεται η ασφάλεια.
Ουδείς μπορεί να μιλά για κράτος και υποχρεώσεις των πολιτών προς αυτό αν δεν έχει εξασφαλιστεί -στο μέτρο του ανθρωπίνως εφικτού πάντα- το δικαίωμα στη ζωή, στην τιμή και στην περιουσία των ανθρώπων που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια.
Δυστυχώς, αυτή την περίοδο ακόμα και ο πλέον καλοπροαίρετος Ελλην δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι υπάρχει ασφάλεια στη χώρα.
Ετι δε, το χειρότερο όλων είναι πως η κυβέρνηση δεν δείχνει καν πρόθυμη να εξασφαλίσει αυτό το υπέρτατο αγαθό στους πολίτες, διότι την εμποδίζουν οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της – λες και οι εκλογείς μαζί με την ψήφο τής έδωσαν εντολή να γίνει η πατρίδα μπάχαλο και ξέφραγο αμπέλι.
Κλείνουν τα κέντρα κράτησης των λαθρομεταναστών και οι πολιτικοί διατάζουν την Αστυνομία να ξαμολάει με τα πούλμαν της κάθε καρυδιάς καρύδι στο κέντρο των Αθηνών.
Καταλαμβάνεται η Βουλή από αναρχικούς, φίλους τρομοκρατών. Η Βίκυ Σταμάτη «αποδρά» από το Δρομοκαΐτειο. Τα πανεπιστήμια γίνονται χωματερές και μετατρέπονται σε στάνες που στεγάζουν κοπάδια καταληψιών.
Η εικόνα διάλυσης που αρχίζει και εμπεδώνεται είναι εξαιρετικά πιο επικίνδυνη από το χρέος της Ελλάδας και την έλλειψη ρευστότητας.
Μ.Η.Τ. 232120