Μπορείς να κάνεις πόλεμο χωρίς να τον κηρύξεις. Μπορείς να οδηγήσεις ένα έθνος στην αφάνεια δηλώνοντας ότι θέλεις να το βοηθήσεις. Μπορείς να καταστρέψεις μια κοινωνία υποκρινόμενος ότι τη σώζεις από βέβαιο χαμό. Μπορείς να διαλύσεις τις εστίες εκατομμυρίων ανθρώπων φορώντας την στολή του χτίστη. Ολα τούτα τα έχει νιώσει για τα καλά στο πετσί του ο λαός μας τη μαύρη πενταετία της βιβλικής μνημονιακής καταστροφής.
Η «δημοκρατία» φώτισε μια σημαντική πτυχή του ζοφερού σκηνικού, σε άρθρο της για την κατάντια της δημόσιας εκπαίδευσης. Ο τίτλος του ήταν «Εξαφανίζονται οι εκπαιδευτικοί». Μεταξύ άλλων ανέφερε τα ακόλουθα: «Αδειασαν τα σχολεία από εκπαιδευτικούς στα χρόνια του Μνημονίου, καθώς την τελευταία πενταετία (2010-2015) τα σχολεία έχασαν 28.856 νηπιαγωγούς, δάσκαλους και καθηγητές».
Τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. που επεξεργάστηκε ο αιρετός του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νεκτάριος Κορδής μάς αποκαλύπτουν ότι οι διδάσκοντες στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση μειώθηκαν κατά 8,43% από το 2010, ενώ στη Δευτεροβάθμια κατά 27,13%, στο ίδιο διάστημα.
Οι μεγάλες απώλειες διδακτικού προσωπικού σημειώνονται στην περιφέρεια. Για παράδειγμα, το διδακτικό προσωπικό των νηπιαγωγείων στη Χίο μειώθηκε σχεδόν στο ήμισυ (46,63%), της Καστοριάς κατά 38,89%, της Καρδίτσας κατά 27,05%. Στα δημοτικά σχολεία από δασκάλους… ξέμειναν η Φλώρινα (-26,92%), τα Γιάννενα (-18,52%), η Ξάνθη (-18,31%) και η κατηφόρα δεν έχει τέλος. Από την άλλη, η Περιφέρεια Αττικής είναι η μοναδική που αύξησε το προσωπικό των νηπιαγωγείων της κατά 4,86%.
Η συγκεκριμένη αντίθεση προκαλεί εξαιρετικά ανησυχητικούς συνειρμούς για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Οταν στη συνοριογραμμή δημιουργούνται αντικίνητρα παραμονής για τους πολίτες, τότε αναπόφευκτα ο υδροκεφαλισμός του κράτους θα αυξηθεί και η περιφέρεια θα… ξεμείνει από ανθρώπινο δυναμικό – η ιδανικότερη των εξελίξεων για όλους όσοι διεκδικούν κομμάτια από τη χώρα μας.
Αυτό που αποκαλείται Μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα από τα πολλά εργαλεία αποδυνάμωσης του ελληνικού κράτους και διάλυσης της κοινωνίας μας.
Μ.Η.Τ. 232120