Ενα από τα βασικά εργαλεία της επιβολής της θέλησης ενός έθνους σε κάποιο άλλο είναι η νίκη σε πόλεμο δίχως να έχει προηγηθεί μάχη. Είναι πολύ καλύτερο για τον νικητή να έχει συντρίψει το θύμα του δίχως να μετρήσει απώλειες, από το να ρισκάρει μια αναμέτρηση – με όσο ρίσκο πιθανών ζημιών συνεπάγεται οποιαδήποτε σύγκρουση, ακόμα και η πιο «σίγουρη».
Αρκεί να πειστεί ο «στόχος» ότι η αντίσταση δεν έχει νόημα, ότι είναι τόσο δραματικά ανίσχυρος ώστε δεν έχει τίποτε σημασία, παρά μόνο η ταχεία προσαρμογή στη βούληση του αντιπάλου. Εν πολλοίς, με ελάχιστες παραλλαγές του κεντρικού προπαγανδιστικού μοτίβου, η προαναφερθείσα συνταγή εφαρμόζεται και στην ελληνική περίπτωση.
Εδώ και περίπου πέντε έτη, η κατάσταση της πατρίδας μας παρουσιάζεται με τόσο αλγεινά χρώματα και η ισχύς των «συμμάχων-αντιπάλων» τόσο μεγάλη, ώστε θα νόμιζε κάποιος ότι πρόκειται για μια τριτοκοσμική χώρα δίχως προοπτική, ιστορικό απόθεμα, φυσικό πλούτο και αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό, που οφείλει να παραδοθεί άνευ όρων στους πεφωτισμένους αποικιοκράτες. Αυτό δεν ισχύει και το γνωρίζουν άπαντες. Οσοι δηλώνουν το αντίθετο είτε είναι ασυγχώρητα αφελείς είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Είναι προφανές ότι στην Ευρώπη τα τελευταία έτη χάσκει ένα πρωτοφανές κενό. Ελλειψη πολιτικού οράματος, συλλογικής κατεύθυνσης, πολιτισμικής ταυτότητας, νοήματος της καθημερινότητας και ηγετικών αναστημάτων. Ολα τα παραπάνω, όπως ήταν φυσικό, οδήγησαν στην πρωτοφανή οικονομική κρίση, στις επικίνδυνες αναταράξεις της ευρωζώνης και του συνόλου του εποικοδομήματος που αποκαλείται Ε.Ε.
Αρκετά από τα πρόσωπα που βρίσκονται στο πηδάλιο χωρών της γηραιάς ηπείρου είναι τόσο ανερμάτιστα, ώστε νομίζουν ότι η αυστηρότητα προς τους «ανίσχυρους», η λιτότητα στο εσωτερικό και γενικότερα η λογιστική αντιμετώπιση των πολιτικών ζητημάτων είναι ο ενδεδειγμένος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν περίπου 500.000.000 άνθρωποι. Λες και ο δυτικός πολιτισμός μπορεί να ιδωθεί σαν μια… διασταύρωση ενός μπακαλοτέφτερου με ένα μαστίγιο.
Υπό μίαν έννοια είναι ευτύχημα για όλους που η Ελλάδα υποχρεώνει τον κουρασμένο, παρακμάζοντα και γηραιό Ευρωπαίο γίγαντα να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του και να αναθεωρήσει τον τρόπο ζωής, τον οποίο προτείνει ως «υγιή».
Η πατρίδα μας, με τη στάση της, θέλει να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα προς όλους ότι υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις στα ανθρώπινα προβλήματα. Η πάνδημη αποδοκιμασία της λιτότητας ως αποτέλεσμα της τιμωρητικής διάθεσης των ηθικολογούντων Γερμανών αξιωματούχων μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους λαούς της ηπείρου μας. Κάθε αγώνας για ελευθερία, ευημερία και αξιοπρέπεια έλκει το ενδιαφέρον όλων και η ελληνική εναντίωση στη βαρβαρότητα μπορεί να ωφελήσει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίους. Αρκεί να υπάρχουν θέληση, φαντασία και επιμονή.
Μ.Η.Τ. 232120