Ο,τι δεν ανταποκρίνεται στα νέα περιβάλλοντα που διαμορφώνονται σε κομβικές στιγμές της ανθρώπινης και φυσικής εξέλιξης απλά αποσύρεται… Καταλήγει, ως μια απλή εγγραφή, σε εγκυκλοπαίδεια. Ως μια καταχώριση, ίσως και υποσημείωση, σε βιβλία. Ζούμε στην εποχή της αστραπιαίας μετάδοσης των πληροφοριών, όπου οι εξελίξεις «τρέχουν» πολύ ταχύτερα από τις δεινοσαυρικού τύπου αντιδράσεις ξεπερασμένων δομών.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που ίδρυσε ο αείμνηστος εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, το οποίο έχτισε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Ελλάδα και σήμερα βρίσκεται εν κινδύνω. Αυτό που συνέβη την Κυριακή δεν είναι μια συγκυριακή απώλεια της εξουσίας.
Οπως μας δείχνουν όσα προηγήθηκαν και όσα συμβαίνουν τώρα, το κόμμα έχει υποστεί βλάβη στο πιο ευαίσθητο σημείο του: στη σχέση του με τη συντριπτική πλειονότητα των εκλογέων του, τη μεσαία τάξη.
Εκατοντάδες χιλιάδες εκπρόσωποι της αποκαλούμενης «σιωπηρής πλειοψηφίας» αποφάσισαν να φωνάξουν ότι δεν μπορούσε να συνεχιστεί η σοβιετικού τύπου φορολόγησή τους. Με την ψήφο τους αποδοκίμασαν την άκριτη και άκρως υποτιμητική για το έθνος μας αποδοχή όλων των παρανοϊκών όρων που έθεταν οι δανειστές. Με τη στάση τους θέλησαν να εκφράσουν τη βούλησή τους για απόδραση από τις συνθήκες κολαστηρίου που διαμορφώνονταν στην πατρίδα μας.
Η επιλογή πολλών ήταν ατυχέστατη: ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Ακρας Αριστεράς, που ουδέποτε πρόκειται να συμβιβαστεί με την ελληνική παράδοση και την ιδέα της διατήρησης της εθνικής φυσιογνωμίας του κράτους.
Γι’ αυτό ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας φέρει βαρύτατη την ευθύνη και έχει την υποχρέωση να δώσει λύση, άμεσα και καίρια. Είτε με την παραίτησή του είτε με την ανακοίνωση διενέργειας συνεδρίου είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο κρίνει πρόσφορο. Χωρίς μισόλογα, χωρίς υπεκφυγές και αναβολές.
Οι Ελληνες πρέπει ξανά να εμπιστευτούν το κόμμα που υπερασπίζεται το έθνος και διαχρονικά στηρίζει, αναμορφώνει το κράτος, ενώ ωφελεί τον λαό. Κάθε καθυστέρηση αποτελεί προσβολή στην ιστορία της παράταξης και υπονόμευση της πορείας της χώρας.