Αναίμακτη επανάσταση

Οι άνθρωποι που προβαίνουν σε μεγαλαυχίες και ταρταρινισμούς πάσχουν από έλλειψη… ουσίας στις πράξεις τους. Είναι γενναίοι και μεγάλοι στα λόγια, αλλά στην πλειονότητά τους είναι λιπόψυχοι και παγιδεύονται εύκολα σε μικρές και ανάξιες για τα ανθρώπινα μέτρα πραγματικότητες. Εκείνοι που δεν λένε πολλά και προτιμούν να δρουν είθισται να αλλάζουν τον κόσμο – και μάλιστα, χωρίς να χρησιμοποιούν βία.

Στις προεκλογικές περιόδους παρακολουθούμε (με αισθήματα αδιατάρακτης ανίας) συμπολίτες μας να κραυγάζουν υπέρ ή κατά σχηματισμών, να εκδηλώνουν τον αποτροπιασμό ή τον έξαλλο θαυμασμό τους για πρόσωπα και παρατάξεις, να εγγυώνται την προσήλωσή τους στον στόχο της άρδην αλλαγής και τελικά να ψηφίζουν τα ίδια και τα… ίδια! Φωνασκώντας επί του προχείρου δαπανούν όλα τα αποθέματα της θέλησης να καινοτομήσουν. «Καίγονται» στην… προθέρμανση, και την ώρα που πρέπει να λειτουργήσουν διαφορετικά δεν έχουν αυτά που χρειάζονται: αποφασιστικότητα και γνώση.

Η ενασχόληση με τα κοινά, η άσκηση του δικαιώματος ψήφου, απαιτεί χρόνο ούτως ώστε να κατακτηθεί η γνώση. Δεν αρκεί η αόριστη επιθυμία «να πάνε όλα καλά». Ο εκλογέας οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά, να μάθει ποια κόμματα διεκδικούν την ψήφο του. Να διαβάσει τα προγράμματά τους. Να ενημερωθεί για τα πρόσωπα. Να εμβαθύνει. Είναι υποτίμηση του εαυτού του και των γύρω του η αψυχολόγητη ψήφος και η «εικονολατρία», δηλαδή η υπερψήφιση εκείνων τους οποίους απλά έτυχε να γνωρίζει μέσω της τηλεόρασης. Η εικόνα των ανθρώπων που θέλουν δημόσια αξιώματα δεν ταυτίζεται με τις ποιότητες, τις ικανότητες και τις προθέσεις τους.

Οταν κάποιος αφιερώνει περίπου ένα δίωρο για την παρακολούθηση μιας ταινίας ή ποδοσφαιρικού αγώνα, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε χρόνο να μάθει ποιοι θέλουν να ορίσουν τη μοίρα του και την πορεία της πατρίδας.
Το εύλογο ενδιαφέρον του κοινού για τις δικές του υποθέσεις μπορεί να εξυγιάνει απόλυτα τον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας. Οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων μπορούν να αποκλείσουν από τη Βουλή τα πρόσωπα που δεν έχουν εργαστεί στη ζωή τους, τους ανακόλουθους, όσους δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους, αυτούς οι οποίοι δεν χαρακτηρίζονται από πατριωτικές ιδέες και δράση υπέρ των συμφερόντων της χώρας.

Μπορούν να τερματίσουν οριστικά και αμετάκλητα την πολιτική σταδιοδρομία των γελοίων, ανερμάτιστων, ανελλήνιστων, άεργων πολιτικάντηδων που στηρίζονται είτε στον πρωτογονισμό της φαύλης οικογενειοκρατίας είτε στην ασχετοσύνη, στην προχειρότητα και στον φανατισμό όσων τους επιλέγουν για βουλευτές.
Η διαδικασία της ψήφου είναι συναισθηματική μόνο σε ό,τι αφορά την αγάπη για την πατρίδα και την κοινωνία. Για την επιλογή των προσώπων χρειάζεται να επιστρατεύσουμε μόνο την ψυχρή λογική μας.