Από την πρώτη ημέρα της μεγάλης προδοσίας, της υπαγωγής της πατρίδας μας στη δικαιοδοσία των δανειστών, πολλοί ερίζουν για τη συνταγή της επιτυχίας στην ελληνική οικονομία. Συνήθως επικεντρώνουν τα επιχειρήματα και τις αναλύσεις τους στα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του οικονομικού προφίλ της Ελλάδας, παρά στην ουσία του.
Αυτή είναι μια συνήθης πρακτική όλων όσοι δεν έχουν ασκήσει κανονικό επάγγελμα στη ζωή τους και απέχουν πολύ από την ψυχοσύνθεση του πολίτη, ο οποίος γνωρίζει το παρόν αλλά και το παρελθόν αυτής της χώρας.
Η γνώση της Ιστορίας είναι βασική προϋπόθεση για την ευστοχία παντός είδους αναλύσεων που αφορούν τη ζωή των Ελλήνων. Οι ανιστόρητοι είναι αχαρακτήριστα ρηχοί και επιπόλαιοι άνθρωποι, και οι συμβουλές τους επιβλαβείς για τις υποθέσεις των πολλών.
Το παρελθόν της Ελλάδας, η γεωπολιτική ταυτότητά της, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, οι συμμαχίες, οι ευκαιρίες συνεργασίας και οι ισορροπίες με τις χώρες που μας περιβάλλουν είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να περιστρέφεται η οικονομική στρατηγική μας.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ανεξάντλητο πολιτισμικό απόθεμα, διαθέτει αρχιπέλαγος και αμύθητη περιουσία από νήσους και νησίδες, έχει παράδοση στο εμπόριο και στις επιστήμες, Ομογένεια με τρομερές δυνατότητες και πίστη στην εθνική αποστολή, καθώς και αξιοζήλευτα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οποιος στα παραπάνω διακρίνει την ανάγκη υπερφορολόγησης των πολιτών και εφαρμογής σοβιετικού οικονομικού συστήματος είναι επικίνδυνος, άμεσα αποβλητέος από την πολιτική σκηνή.
Η μόνη οδός που μπορεί και πρέπει να ακολουθηθεί στα οικονομικά οδηγεί Δεξιά. Με τον όρο «Δεξιά» δεν νοείται ο παρανοϊκός νεοφιλελευθερισμός της εκποίησης του έθνους στον εκάστοτε πλειοδότη, αλλά η εξωστρεφής οικονομία που προστατεύει την επιχειρηματικότητα, πιστεύει στο εμπόριο, σέβεται τον κόσμο της ναυτιλίας, εχθρεύεται την υπερφορολόγηση και δίνει τις ευκαιρίες στις επιχειρήσεις να προσφέρουν θέσεις εργασίας.
Ισχυρό κράτος οικοδομείται με χαμηλούς φόρους και καταβολή τους ανάλογα με τις δυνατότητες εκάστου, όχι με βάση τις ονειρώξεις των δανειστών και την ασχετοσύνη των «ειδημόνων».
Μ.Η.Τ. 232120