Μια από τις λέξεις που επαναλαμβάνονται διαρκώς, λόγω των αναπόφευκτων εξελίξεων, είναι οι εκλογές. Εχει ειπωθεί και γραφτεί τόσες πολλές φορές στα ΜΜΕ, που θα μπορούσε να γεμίσει βιβλία ολόκληρα και να γεμίσει ώρες μεταδόσεων.
Ομως, πέρα από τη στείρα επανάληψη, υπάρχει και το νόημα της λέξης, το οποίο συχνά λησμονούν όσοι πρέπει να το υπηρετήσουν ως ζωτική λειτουργία του καταστατικού χάρτη της χώρας.
Οσο κι αν φωνασκούν περί του αντιθέτου ορισμένοι, οι εκλογές δεν είναι πρόβλημα ούτε συνιστούν αιμορραγικό «πυρετό» για την οικονομία. Εφόσον, τουλάχιστον τύποις, το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό, οι εκλογές είναι ο πειστικότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος έκφρασης του λαού.
Η θεώρηση της λαϊκής έκφρασης ως «πρόβλημα» για την πορεία του έθνους φανερώνει την επικράτηση μιας αντιδημοκρατικής νοοτροπίας στην πολιτική τάξη και τον υποβιβασμό του Συντάγματος σε κάτι που αξίζει λιγότερο κι από την τήρηση μιας εθιμοτυπίας.
Το βασικό αιτούμενο από τα κόμματα στις εκλογές είναι να διευκολύνουν τους πολίτες να κρίνουν τι συμφέρει περισσότερο την Ελλάδα. Αν έχουν εμπιστοσύνη στην κρίση των εκλογέων και σεβασμό προς το πρόσωπό τους, τα κόμματα υποχρεούνται να διεξαγάγουν προεκλογικό αγώνα που αρμόζει σ’ έναν ιστορικό και ένδοξο λαό. Πρέπει να αποφύγουν συμπεριφορές που οδήγησαν το εθνικό σκάφος στον ύφαλο της χρεοκοπίας και της ξενοκρατίας.
Δεν είναι δυνατό να επιτραπεί ξανά από υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις η χρήση επιχειρημάτων που οξύνουν τα πάθη και μπορούν να προλειάνουν το έδαφος για το ξέσπασμα της θανατηφόρου νόσου του εθνικού διχασμού. Ούτε μπορεί να ανεχθεί οποιοσδήποτε καλλιεργημένος και εχέφρων πολίτης την υπερπαραγωγή υποσχέσεων, που «φωνάζουν» από μακριά ότι δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν.
Οι καιροί και οι συνθήκες επιβάλλουν στους καθ’ ύλην αρμοδίους να αντιπαρατεθούν πολιτικά και ιδεολογικά με όρους σύγχρονους, με αξιοπρέπεια και δίχως τους γελοίους πολιτικαντισμούς παρελθουσών δεκαετιών.
Αλλωστε, υποτίθεται ότι τα κόμματα εξυπηρετούν μόνο έναν στόχο: το συλλογικό καλό. Μένει να το αποδείξουν…