Οι επιχειρήσεις που έχουν κατακτήσει την εμπιστοσύνη του κοινού βελτιώνουν τις επιδόσεις των μετοχών τους στα χρηματιστήρια αξιών και εξασφαλίζουν κέρδη για τους μετόχους τους. Δεν είθισται να κάνουν απολύσεις αλλά προσλήψεις. Διευρύνουν τον κύκλο των εργασιών τους και δεν αποφασίζουν μείωση της παραγωγής αλλά αύξησή της. Δεν συνηθίζουν να περικόπτουν τις απολαβές των υπαλλήλων τους αλλά να τις αυξάνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κράτη. Οταν η πορεία τους είναι καλή, τότε αυξάνεται το εισόδημα των πολιτών. Είτε εργαζόμενοι είτε συνταξιούχοι, οι πολίτες ευημερούν μαζί με τα κράτη τους.
Στην Ελλάδα συμβαίνει η ακόλουθη παραδοξότητα: η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βλέπει τα εισοδήματα να τείνουν προς το μηδέν, την ανεργία να εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη, τα «λουκέτα» πέφτουν σαν βροχή, ενώ μερικοί κυβερνητικοί αντιμετωπίζουν όλα τα παραπάνω σαν… οιωνούς καλύτερων ημερών, σαν «φώτα εξόδου» από το τούνελ.
Οι πιο πρόσφατες… θεάσεις τέτοιου είδους φώτων έγιναν και στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, στο ρομαντικό Παρίσι. Μόνο που οι τροϊκανοί δεν είχαν σκοπό να ευθυμήσουν τους πολίτες της χώρας μας με φωταψίες εν όψει εορταστικής περιόδου αλλά να πυρπολήσουν τα δικαιώματα των Ελλήνων συνταξιούχων. Και των νυν και όσων θα κατορθώσουν να συμπληρώσουν τον κατάλληλο αριθμό ενσήμων.
Οι απαιτήσεις τους, παρόλο που είναι εξωφρενικές, δεν αιφνιδιάζουν. Πρόκειται για την παραδοσιακή συνταγή «σωτηρίας» του ασθενή διά της θανάτωσής του. Τέλος στη δεκαπενταετία, πάγωμα ή ακόμα και μειώσεις συντάξεων, κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης για την κατώτατη σύνταξη και άλλα μέτρα παρόμοιου χαρακτήρα.
Οι συντάξεις στην Ελλάδα, όπως και όλα τα εναπομείναντα δικαιώματα των ασφαλισμένων, έχουν δεχτεί μεγαλύτερη συρρίκνωση από αυτήν που αντέχουν οι πολίτες.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα κι έπειτα από τόσες αιματηρές και αχρείαστες θυσίες του λαού μας, θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να συναινέσει με τη συνέχιση της επίθεσης εναντίον των τωρινών αλλά και των μελλοντικών απομάχων της ζωής.
Φτάνει πια!
Μ.Η.Τ. 232120