Η εφημερίδα μας δημοσίευσε το περιεχόμενο επιστολής-βόμβα που απέστειλε ο πρώην υπουργός Υγείας Δημήτρης Κρεμαστινός, ο οποίος αποκάλυψε ότι, λόγω Μνημονίου, κάποιες επιτροπές στερούν από τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας την ευκαιρία που τους δίνουν τα σύγχρονα «όπλα» της ιατρικής για να… ζήσουν!
Ο πρώην υπουργός Υγείας είχε γίνει αποδέκτης καταγγελιών πολιτών, οι οποίες «αφορούν επιτροπές γιατρών που δεν τους χορηγούν ακριβά φάρμακα ή συσκευές, με το αιτιολογικό ότι είναι υπερήλικοι».
Ο κ. Κρεμαστινός, εγνωσμένης αξίας καρδιολόγος, αντέδρασε! Στην επιστολή που απέστειλε στον πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) Παναγιώτη Σκανδαλάκη, στον πρόεδρο της Επιτροπής Εκπαίδευσης ΚΕΣΥ Ιωάννη Δατσέρη, στον πρόεδρο του ΕΟΦ Δημήτρη Λιντζέρη, στον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ Δημήτρη Κοντό και στον διοικητή του ΙΚΑ Ροβέρτο Σπυρόπουλο, μεταξύ άλλων, σημείωνε τα αυτονόητα: «Η ηλικία δεν αποτελεί αντένδειξη σύμφωνα με τις διεθνώς αποδεκτές κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines). Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής δεν ανήκει στους ανθρώπους. Είναι αποκλειστικό προνόμιο της φύσης. Παρακαλώ όπως άμεσα αντιδράσετε στην απαράδεκτη αυτή τακτική».
Ο κ. Κρεμαστινός, προφανώς, απέστειλε την επιστολή-καταγγελία επειδή θεωρεί ότι οι καταγγελίες είναι βάσιμες και διότι ο ίδιος έχει αντιληφθεί ότι αυτές οι πρακτικές αποτελούν πλέον καθημερινότητα στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Ο υπουργός Υγείας Μάκης Βορίδης αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή του με το θέμα, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι η πολιτική του Μνημονίου έχει ως πρώτο στόχο την εκμηδένιση της αξιοπρέπειας του λαού μας, την υποταγή της κοινωνίας στον ξένο παράγοντα, τη λεηλασία του φυσικού πλούτου της χώρας και τη φυσική εξόντωση τμημάτων του πληθυσμού.
Οι ηλικιωμένοι κάλλιστα μπορεί να βρίσκονται στο στόχαστρο των λογιστών των ξένων τοκογλύφων, μια και θα συνέφερε πολύ όσους μας αφαιμάσσουν να μην υπάρχουν ούτε συνταξιούχοι στην Ελλάδα ούτε άτομα που κάνουν συχνή χρήση του κρατικών δομών παροχής υπηρεσιών υγείας.
Η μόνη ελπίδα που απομένει σε τόπους όπου οι θεσμοί βρίσκονται εν υπνώσει είναι η αντίσταση. Η άρνηση των πολιτών να εφαρμόσουν τέτοιες πολιτικές.
Μ.Η.Τ. 232120