Η παράταξη της Δεξιάς, όπως έχει αφήσει το στίγμα καθ’ όλη τη διάρκεια του ελεύθερου βίου της χώρας μας, έχει ένα έντονο χαρακτηριστικό γνώρισμα: την ανάπτυξη, τη διατήρηση και την ενδυνάμωση των συμμαχιών της με τη μεσαία τάξη και τους ανθρώπους που στελεχώνουν την καρδιά και τον νου του κρατικού μηχανισμού.
Στρατιωτικοί, δικαστικοί, καθηγητές, ιερωμένοι, έμποροι, βιοτέχνες, υπάλληλοι, στελέχη επιχειρήσεων και άλλοι πολλοί ήταν εκείνοι που έδιναν στη Δεξιά το δικαίωμα να τους εκπροσωπεί στο Κοινοβούλιο και ρίχνονταν με χαρά και αυταπάρνηση στις μάχες για την υπεράσπιση των ιερών και των οσίων της πατρίδας.
Αυτή η εικόνα, με το Μνημόνιο και την υπαγωγή της Ελλάδας στη δικαιοδοσία των δανειστών, έχει αλλάξει δραστικά. Η Νέα Δημοκρατία τείνει να απολέσει αυτό το ανεκτίμητο ατού, το οποίο ουδέποτε έλειψε από τη Δεξιά. Δεν έχει πλέον στήριξη από καμία κοινωνική ομάδα, διότι πρώτη εκείνη έχει δείξει έμπρακτα ότι διέρρηξε τους πολυετείς δεσμούς της με τους ανθρώπους της.
Οι δικαστικοί πρωτοστατούν σε μαχητικότητα εναντίον των κυβερνητικών αποφάσεων που «εναρμονίζουν» τις αποδοχές με ασιατικά και αφρικανικά πρότυπα.
Οι στρατιωτικοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς την κυβέρνηση και η μερική αποκατάσταση των αποδοχών τους δεν μπορεί να καλύψει το ψυχολογικό και το πολιτικό χάσμα που έχει δημιουργήσει η επίθεση στο εισόδημά τους. Το ίδιο και με τα στελέχη των σωμάτων ασφαλείας, τους επαγγελματίες που υπερφορολογούνται, τους ιδιοκτήτες ακινήτων και όλο τον κορμό της κοινωνίας μας.
Αυτή η τακτική της άκριτης υιοθέτησης των εθνοδιαλυτικών εντολών της τρόικας από τους επικεφαλής της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει την πατρίδα σε μεγαλύτερη περιδίνηση από εκείνη που υποτίθεται ότι ήθελε να αποφύγει.
Με αυτόν τον τρόπο θα προσφερθεί ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα σε ό,τι πιο ανάξιο λόγου διαθέτει η πολιτική σκηνή μας: στην άκρα Αριστερά και την πασοκική μεταμφίεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν η Δεξιά είναι απούσα από την κοινωνία, τα παραπάνω είναι αναπόφευκτα…
Μ.Η.Τ. 232120