Πρότυπα υπερκατανάλωσης

Ορισμένες συμπεριφορές τμημάτων της κοινωνίας προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα. Μία από αυτές είναι η ροπή στην κατανάλωση και την υπερκατανάλωση. Τα παραδείγματα άφθονα. Μόλις κυκλοφόρησε το νέο μοντέλο φορητού τηλεφώνου, σε εξαιρετικά «αλμυρή» τιμή, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων «επένδυσαν» σε αυτό.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι συνομιλίες με κινητό μπορεί κάποιος να κάνει με συσκευή των 700 ευρώ αλλά και των 20. Αυτά που πρόκειται να ακούσει δεν θα αλλάξουν επειδή έχει κολλημένο το αυτί του σε τελευταίο μοντέλο δημοφιλούς κατασκευάστριας εταιρίας. Επίσης, στο κέντρο των Αθηνών σημειώθηκε μέγας συνωστισμός σε ακριβά καταστήματα γυναικείας ένδυσης, γεγονός που προκάλεσε ποικίλους σχολιασμούς και απορίες σε όλους όσοι δεν μπορούν να δουν αντικειμενικά την πραγματικότητα λόγω ιδεοληψιών ή της υπηρέτησης κάποιου συμφέροντος.

Οι Ελληνες δεν είναι ιδιότροποι ούτε αυτοκαταστροφικοί ούτε επιλήσμονες των υποχρεώσεών τους έναντι των οικογενειών τους και της κοινωνίας. Δεν καταναλώνουν επειδή έχασαν τα λογικά τους. Απλούστατα είναι άνθρωποι και παραδειγματίζονται από την πολιτική, πνευματική και οικονομική «ελίτ» τους, επηρεάζονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η νοοτροπία τους συναρμόζει με την κυρίαρχη ιδεολογία. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το είδος μας είναι μιμητικό. Αντιγράφει. Ο,τι θεωρεί επιτυχημένο, λειτουργικό και κοινωνικά επιβεβλημένο το υιοθετεί. Η υπερκατανάλωση, η μόδα, η απόκτηση ακριβών προϊόντων και η… αποθέωση των επώνυμων φιρμών συνιστούν πυλώνες του συστήματος συλλογικής οργάνωσης που ακολουθεί η Δύση. Αυτά τα νοήματα βίου έχουν να εισφέρουν οι Βρυξέλλες, η Ουάσινγκτον, το Βερολίνο και το Παρίσι. Τόσο χαμηλά σημαδεύουν…

Μόνο η Εκκλησία του Χριστού, ως θεσμός, πνευματική διδαχή και παράδοση, δεν ακολουθεί την πεπατημένη της καταξίωσης μέσω της ύλης. Ολοι οι υπόλοιποι χαίρονται να προσκυνούν και οι λαοί, αναπόφευκτα, ακολουθούν. Και στην πατρίδα μας ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει η πολιτική ηγεσία όταν ανέχεται τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροσκάφος σαν ταξί για να μη χάσει μέρες από τις διακοπές του;

Η πνευματική ηγεσία τι έχει να διδάξει στους πολίτες όταν επί δεκαετίες ανέχεται και ενθαρρύνει την αντικατάσταση των αξιών με τον χυδαίο υλισμό; Μπορεί να εμπνευστεί κάποιος από τους «διανοουμένους» όταν τους έχει δει να γίνονται πλούσιοι από τα ευρωπαϊκά προγράμματα επειδή κατάντησαν υποπόδια της Νέας Τάξης; Μπορεί έστω ένας να τους εμπιστευθεί όταν τους παρακολουθεί να εκτίθενται στις τηλεοράσεις σαν άμισθοι αρλεκίνοι ανελλήνιστων παρουσιαστών που δηλώνουν δημοσιογράφοι;

Οσο για την άρχουσα τάξη της οικονομικής ζωής, καλύτερα να μη γίνει λόγος. Η συνολική εικόνα της -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- περισσότερο παραπέμπει σε φτηνή βιντεοκωμωδία παρά σε οτιδήποτε άλλο…