Μια από τις μεγαλύτερες αυταπάτες που τρέφουν οι μικρόνοες, οι λιπόψυχοι και εξωμότες, που από καιρού εις καιρόν κατακτούν υψηλά πολιτικά και πολιτειακά αξιώματα, είναι ότι μπορούν να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους δίχως να υπηρετήσουν τον λαό τους.
Το μόνο που μπορούν να αποκομίσουν οι ανάξιοι από την πολιτική είναι βραχυπρόθεσμα οικονομικά και λοιπά οφέλη. Μακροπροθέσμως, η Ιστορία θα φροντίσει ώστε να χρωματίσει το όνομά τους με τόσο μελανά χρώματα όσο απαιτείται για τα ανομήματά τους. Οι εθισμένοι στη δύναμη και τη διαφθορά αντιλαμβάνονται τη σημασία της υστεροφημίας μόνο όταν αρχίζουν να πλησιάζουν το τέλος του βιολογικού κύκλου τους. Οι απόγονοί τους, αν αντέξουν να παραμείνουν στον καθημαγμένο τόπο που καταπρόδωσαν και εκμεταλλεύτηκαν οι ανάξιοι της πατρίδας προπάτορές τους, θα αισχύνονται εφ’ όρου ζωής – ακόμα κι αν δείχνουν να αδιαφορούν.
Ο χρόνος είναι σοφός. Ξέρει πώς να τιμά τους ηγέτες που αντιστέκονται και ταυτίζουν τη μοίρα τους με τη μοίρα των ανθρώπων που διοικούν. Οι αιώνες πάντα στεφανώνουν με τιμή και δόξα αυτούς που έθεσαν την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια και το μέλλον της πατρίδας και του έθνους πάνω από το σαρκίο τους. Οι λαοί πάντα αποδίδουν τα δέοντα σ’ εκείνους που στα δύσκολα δεν υπολόγισαν νούμερα, στατιστικές, ισορροπίες δυνάμεων και ύψωσαν το ανάστημα του Γένους μέχρι τις απάτητες κορυφές της αρετής.
Ο Ιωάννης Μεταξάς την 28η Οκτωβρίου είχε δύο επιλογές: Να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα ή των Ιταλών ή των Ελλήνων. Προτίμησε να υπηρετήσει τους Ελληνες και να μην μπει στον κόπο να σκαρφιστεί δικαιολογίες για να ρίξει νερό στον μύλο των ξένων. Οι Ελληνες αγκάλιασαν με θέρμη την απόφαση του εθνικού κυβερνήτη και την αποθέωσαν χαρίζοντας πρόθυμα τα νιάτα τους, τη ζωή τους, τις ψυχές και τα σώματά τους στον βωμό της υπεράσπισης της κοινής εστίας. Αυτή η ενέργεια του πατέρα του «ΟΧΙ» και οι επικές προσπάθειες των στρατιωτών μας αναγνωρίστηκαν από το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου.
Με τις αρνήσεις μας να υποταχθούμε, διακριθήκαμε ως συλλογική οντότητα. Με τη βαθιά περιφρόνησή μας στην υλική υπεροχή και την πίστη μας στην αξία της αυτοθυσίας για τις ιδέες και την πίστη μας, κατορθώσαμε να κάνουμε τη λέξη Ελλην συνώνυμη του ήρωος. Φυσικά, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, οι αποφασισμένοι και αφοσιωμένοι μαχητές των δίκαιων αγώνων νικούν – όπως έκανε η Ελλάδα κόντρα στους Ιταλούς.
Αν είχαμε ταυτιστεί με τις δυνάμεις του σκότους και συναινούσαμε στην αδικία, θα φροντίζαμε να βρούμε δικαιολογίες (όπως πάντα κάνουν οι δωσίλογοι), αλλά δεν θα γινόμασταν πιστευτοί.
Μ.Η.Τ. 232120