Διάγουμε βίο όπου η σταθερότητα αποτελεί παρελθόν, η εργασία έχει υποβιβαστεί σε «απασχόληση» και η πνευματική ζωή φυτοζωεί στα ρυπαρά και άναρχα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικού επηρεασμού, όπου συνήθως κυριαρχούν ανερμάτιστοι «μιντιάνθρωποι».
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, υπάρχει και η εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, η οποία έχει ξεπεράσει σε διάρκεια, ένταση και συνέπειες ακόμα και πολεμική αναμέτρηση.
Υπό αυτές τις συνθήκες το μόνο που απομένει στους πολίτες -εκτός, ασφαλώς, από το να πράττουν τα δέοντα- είναι να προσβλέπουν στην ηγεσία· να ελπίζουν ότι οι επικεφαλής της συλλογικής προσπάθειας θα δώσουν το καλό παράδειγμα και θα είναι γρήγοροι και αποτελεσματικοί στους χειρισμούς τους.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ενώ οι πολίτες έχουν πράξει και προσφέρει περισσότερα από τις δυνάμεις τους, η ηγεσία φαίνεται ότι πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, δεν έχει σαφές σχέδιο αντιμετώπισης των έκτακτων περιστάσεων και δείχνει ασυγχώρητη υποχωρητικότητα στις αξιώσεις των ξένων – όποιες κι αν είναι αυτές.
Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που να μην περνούσε (επισήμως ή ανεπισήμως) αυτή η εικόνα στην κοινή γνώμη. Οι υπαναχωρήσεις και οι δισταγμοί στη λήψη της τελικής απόφασης για τον αριθμό των δόσεων στις οφειλές στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και η αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων επιβεβαιώνουν τα προαναφερθέντα.
Το οικονομικό επιτελείο με το Μέγαρο Μαξίμου, αντί να συνεργαστούν στενά και με ταχείς ρυθμούς για την εξεύρεση μιας λύσης που θα ανακουφίσει τους οικονομικά εξουθενωμένους πολίτες, διαγωνίζονται στο σπορ της εξεύρεσης δικαιολογιών για το ποιος ευθύνεται για την ασυνεννοησία και τις αντιρρήσεις των στελεχών της τρόικας.
Αυτό που δεν έχουν αντιληφθεί οι άμεσα εμπλεκόμενοι… ρυθμιστές των οφειλών μας είναι ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται ποιος πολιτικός έχει μεγαλύτερη ευθύνη από κάποιον συνάδελφό του για τα αδιέξοδά μας. Το μόνο που απαιτούν είναι λύσεις. Αν αυτές δεν εμφανιστούν στον ορίζοντα, οι αρμόδιοι θα πληρώσουν εξ αδιαιρέτου τον λογαριασμό της σπασμωδικής μικροπολιτικής!
Μ.Η.Τ. 232120