Η εφημερίδα μας δεν έχει πάψει, από την πρώτη ημέρα της έκδοσής της έως και σήμερα, να επισημαίνει ότι ένα από τα βασικά προβλήματα του συλλογικού βίου είναι η εσφαλμένη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων – ειδικά από την πλευρά του κράτους και των φορέων του. Πολλές φορές η έλλειψη αντιληπτικής ικανότητας, παιδείας και εθνικής ευαισθησίας οδηγεί τους διαχειριστές των κοινών υποθέσεων να επενδύουν στο εφήμερο και ασήμαντο και να περιφρονούν το μείζον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης. Οι πρόσφατες κρατικές χρηματοδοτήσεις για τη συνέχιση των ανασκαφών στην Αμφίπολη δεν υπερβαίνουν τα 150.000 ευρώ. Από την άλλη, οι εγγυήσεις, οι χορηγίες και οι πάσης φύσεως διευκολύνσεις που έχει δώσει το κράτος για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ξεπερνούν τα 300.000.000 ευρώ. Η Αμφίπολη έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και απασχολεί την επιστημονική κοινότητα αλλά και τους πολιτικούς ολόκληρου του κόσμου, ενώ η μοίρα του Μεγάρου ενδιαφέρει μόνο ένα μικρό τμήμα του αθηναϊκού κοινού.
Κι όμως, οι αριθμοί μαρτυρούν ότι το κράτος για κάθε ευρώ που έβαζε στην άκρη για την Αμφίπολη έδινε 2.000 ευρώ στο Μέγαρο! Το Μέγαρο ήταν δύο χιλιάδες φορές σημαντικότερο για τους επικεφαλής της εκτελεστικές εξουσίας από κάθε εκπρόσωπο της… μακεδονικής δυναστείας. Αν σ’ αυτά τα εξωφρενικά προστεθούν οι «πολιτιστικές Ολυμπιάδες», η Θεσσαλονίκη – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 και οι συναφείς, κολοσσιαίες δαπάνες θεσμών με μηδενικό ενδιαφέρον, τότε θα καταλάβουμε σε τι είδους χέρια και νόες έχει πέσει το μέλλον της πατρίδας.
Για κάθε ευρώ που έχει δοθεί για ανασκαφές και συντήρηση ευρημάτων, μουσείων και αρχαιολογικών χώρων αντιστοιχούν εκατομμύρια ευρώ, τα οποία έχουν δαπανηθεί για… συναυλίες και εκθέσεις έργων ακατάληπτης τεχνοτροπίας και μηδενικής απήχησης.
Επειδή δεν πρέπει να περιορίζεται η οπτική μας στην επισήμανση των σφαλμάτων, καλό θα είναι να υπενθυμιστεί στους καθ’ ύλην αρμοδίους ότι κάθονται επάνω σ’ ένα χρυσωρυχείο με ανεξάντλητα αποθέματα. Αυτό είναι η Ιστορία και ο πολιτισμός μας. Βασιζόμενοι εκεί, πρέπει να ξεκινήσουν την προσπάθεια της εθνικής επανεκκίνησης. Σ’ αυτά τα πεδία πρέπει να δοθούν κονδύλια και ανθρώπινο δυναμικό.
Στην Ιστορία, στον πολιτισμό, στη γλώσσα και στην εθνική αυτογνωσία κάθε λεπτό του ευρώ που δαπανάται επιστρέφει ως κέρδος. Πολλαπλάσιο! Αδιάψευστοι μάρτυρες των προαναφερθέντων είναι οι ειδικοί και μη απ’ όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη, που έσπευσαν να έρθουν στην Ελλάδα όταν άκουσαν ότι υπάρχει έστω και μία πιθανότητα το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης να σχετίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο ή με μέλη της οικογένειάς του.
Ας ασχοληθούμε επιτέλους με τα σημαντικά…