«Κάποτε στην Ελλάδα περιμέναμε ως μάννα εξ ουρανού το δολάριο. Δεν είναι τυχαίο ότι έγινε και τίτλος ταινίας (“Καλώς ήλθε το δολλάριο”). Σήμερα η Ελλάδα περιμένει ως κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη μέσω επενδύσεων το (κινεζικό) γιουάν και οι πρώτες διακρατικές συμφωνίες που θα υπογραφούν συνολικά θα είναι 17, ύψους άνω των 6,7 δισ. δολαρίων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αθήνα υποδέχτηκε με τιμές τον πρωθυπουργό της Κίνας Λι Κετσιάνγκ». Αυτά έγραφε το ρεπορτάζ της «δημοκρατίας» για το άνοιγμα που κάνει η χώρα μας προς την πλευρά της Ασίας, ποντάροντας στις μεγάλες δυνατότητες που μας προσφέρονται μέσω της Κίνας.
Φυσικά, αφού γίνεται λόγος για τις ελληνοκινεζικές σχέσεις, καλό είναι να υπενθυμιστεί η πρωτοποριακή προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή να ανοίξει τους δρόμους της διμερούς συνεργασίας με την πανίσχυρη χώρα. Επίσης δεν πρέπει να λησμονούνται οι απόπειρες υπονόμευσης των γεωπολιτικών επιλογών του πρώην πρωθυπουργού από τις ξένες δυνάμεις και την αχαρακτήριστη αντιπολιτευτική τακτική του τότε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου.
Η έλευση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά είχε χαρακτηριστεί από το ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές δυνάμεις της αριστερής ασυναρτησίας «ξεπούλημα» και «χάρισμα» των υποδομών του κράτους στην ασιατική υπερδύναμη. Δεν πέρασε πολύς καιρός από το ξέσπασμα των υποκριτικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας (όπου πρωταγωνιστούσε ο κ. Παπανδρέου) για την «εκχώρηση» του λιμένος Πειραιώς στους Κινέζους.
Αυτή η πολιτική, όμως, δικαιώθηκε από την ίδια την Ιστορία και τώρα λίγοι είναι πλέον εκείνοι που εκδηλώνονται αρνητικά απέναντι στην επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή να κάνει η χώρα μας το αποφασιστικό βήμα προς Ανατολάς.
Φυσικά, οι Κινέζοι δεν έρχονται στην Ελλάδα για να χαρίσουν. Δεν φημίζονται, άλλωστε, για τη γενναιοδωρία τους. Ερχονται για να κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν από μια χώρα που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση.
Γι’ αυτό, από την ελληνική πλευρά απαιτούνται εγρήγορση και δεινότητα στη διαπραγμάτευση – που δεν χαρακτηρίζουν την πολιτική μας τάξη…
Μ.Η.Τ. 232120