Στο τηλεγράφημα της ελληνόφωνης υπηρεσίας της Deutsche Welle διαβάζουμε: «Σε επίσημη τελετή που πραγματοποιήθηκε στο υπαίθριο μουσείο Πφάλμπαουτεν στη Λίμνη της Κωνσταντίας (Bodensee) στη νότια Γερμανία παραδόθηκαν την Τετάρτη 10.626 ευρήματα της νεολιθικής περιόδου σε εκπροσώπους του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού. Πρόκειται για τη δεύτερη επιστροφή αρχαιοτήτων από τη Γερμανία προς την Ελλάδα μέσα σε δύο εβδομάδες. Στη μία περίπτωση πρόκειται για ένα μαρμάρινο ειδώλιο και ένα τηγανόσχημο σκεύος, που ήταν προϊόντα αρχαιοκαπηλίας και τα οποία επέστρεψε το Κρατικό Μουσείο της Βάδης. Στη δεύτερη περίπτωση τα ευρήματα είναι λεία πολέμου και προέρχονται από γερμανικές ανασκαφές σε 38 μαγούλες, σε γήλοφους, στη Θεσσαλία, που έγιναν στις αρχές της γερμανικής κατοχής το 1941».
Με την παραπάνω ενέργεια καθίσταται προφανές ότι δόθηκε στο ελληνικό κράτος ένα επιπλέον ισχυρό επιχείρημα για τις διεκδικήσεις μας από τη χώρα της κυρίας Μέρκελ. Οι ελληνικές αξιώσεις για το αναγκαστικό δάνειο αλλά και για τις πολεμικές επανορθώσεις -τις λεηλασίες, τις σφαγές και τις καταστροφές υποδομών από τα στρατεύματα του 3ου Ράιχ- αποκτούν ακόμα ισχυρότερες νομικές βάσεις.
Οι ίδιοι οι Γερμανοί, με την ενέργειά τους, αποδεικνύουν ότι ούτε οι ίδιοι πιστεύουν στην… παραγραφή των εγκλημάτων τους λόγω της παρέλευσης επτά δεκαετιών. Τα εγκλήματα πολέμου, ως γνωστόν, δεν λησμονούνται ούτε εξαλείφονται. Η καθημερινότητα στη διεθνή διπλωματική σκηνή προσφέρει πολλές αποδείξεις στους μελετητές και τους ευαισθητοποιημένους πολίτες.
Επιπλέον, η κοινή λογική υποδεικνύει ότι δεν είναι δυνατόν από τη μία να επιστρέφονται χιλιάδες ευρήματα μείζονος αρχαιολογικής και ιστορικής σημασίας και από την άλλη να θεωρούνται «χαμένες υποθέσεις» η έντοκη αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου και η χρηματική αποζημίωση για τις ναζιστικές θηριωδίες σε βάρος της πατρίδας μας.
Είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή, όταν η ελληνική πολιτική τάξη σταθεί αντάξια της Ιστορίας του έθνους, να φτάσει το ζήτημα εκεί όπου πρέπει: Σ’ ένα διεθνές δικαστικό σώμα, το οποίο θα αποφανθεί για το δίκαιο των αιτημάτων μας.
Μ.Η.Τ. 232120