Ποτέ δεν είναι αργά, ισχυρίζεται η λαϊκή θυμοσοφία. Είθισται να είναι ορθός ο αποφατικός λόγος, ο οποίος στηρίζεται σε εμπειρίες αιώνων, αλλά δεν έχει καθολική εφαρμογή. Δεν ισχύει πάντοτε, σε όλες τις περιπτώσεις. Στις κοινές υποθέσεις, οι πολίτες επιβάλλουν δυσβάσταχτο φόρο κατανάλωσης πολιτικού χρόνου και εκείνοι που χάνουν το τρένο της συγκυρίας φτάνουν απότομα στο τέλος της διαδρομής. Ο συντελεστής τούτης της φορολόγησης μεγαλώνει δραματικά όσο δυσκολεύουν οι περιστάσεις για τους πολλούς και σε μερικές περιπτώσεις ο… φόρος γίνεται άμεσα απαιτητός.
Ο λόγος γίνεται για το σχέδιο μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης και για τη σταδιακή μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης, «με τελικό στόχο την πλήρη κατάργησή της», όπως επισήμανε σε σχετικό άρθρο η εφημερίδα μας.
Δύο αποφάσεις που θα έπρεπε να έχουν ληφθεί εδώ και καιρό παλινδρομούν σε υπουργικά γραφεία και απασχολούν ομάδες «τεχνοκρατών». Η κοινωνία διαβαίνει τα έσχατα όρια των αντοχών και της ανοχής της και ένιοι διστακτικοί πολιτικοί παράγοντες ασχολούνται με μικρολεπτομέρειες και απεραντολογούν ασύστολα.
Είναι προφανές ότι το βάρος που έχει πέσει στους ώμους των φορολογουμένων είναι ασήκωτο και πως η περιβόητη «στάση πληρωμών» θα συμβεί από την πλευρά των πολιτών εξαιτίας της αντικειμενικής αδυναμίας να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Είναι, επίσης, πρόδηλο ότι στις προτεραιότητες μιας λογικότερης φορολογικής πολιτικής θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται και ο ειδικός φόρος κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης και η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Τα «φιλολαϊκά» μέτρα αναβάλλονται συνεχώς, ενώ πολλοί υποπτεύονται ότι η δρομολόγησή τους σχεδιάζεται για τις ελληνικές… καλένδες!
Πόσο σίγουροι είναι άραγε εκείνοι που χρονοτριβούν ότι οι εξελίξεις δεν πρόκειται να τους προλάβουν και να τους ξεπεράσουν; Πόσο βέβαιοι είναι για την ευστάθεια του συστήματος, το οποίο τους διατηρεί στις θέσεις τους;
Επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να στοιχηματίσει για το μέλλον, καλό είναι να επανεξετάσουν άμεσα τη στάση τους και να σπεύσουν πριν «κατασχεθούν» οι καρέκλες τους…