Χθες έγιναν οι φοιτητικές εκλογές. Τα όσα διαδραματίστηκαν στα αμφιθέατρα, οι ομιλίες, οι μικροί και οι μεγάλοι ψηφοθηρικοί ελιγμοί, οι αντεγκλήσεις, οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις της… τελευταίας στιγμής δεν αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της «πίτας» της ενημέρωσης. Ούτε καν τα ποσοστά που έλαβαν ή ισχυρίζονται ότι έλαβαν οι φοιτητικές παρατάξεις. Δικαίως.
Με την πάροδο του χρόνου, ο αριθμός των ενδιαφερομένων για όσα συμβαίνουν στις φοιτητικές εκλογές μειώνεται. Ο θεσμός έχει ατονήσει. Εχει απομείνει ένα κέλυφος που καλύπτει μόνο σκοπιμότητες και πάθη, όχι ιδέες. Η κοινή γνώμη έχει αντιληφθεί την εξέλιξη και λειτουργεί με τον πιο απόλυτο και καίριο τρόπο: με την αδιαφορία της.
Η εισβολή των κομματικών στα αμφιθέατρα, η διάχυση της φαυλότητας σε έναν από τους πνεύμονες του έθνους, την εκπαίδευση, είχαν ως αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε όλοι.
Χώρους λερούς, όπου απουσιάζει η αισθητική και η ανοχή, νέους ανθρώπους με έξεις, ελαττώματα και ξύλινη γλώσσα μεσήλικων κομισαρίων, εστίες παραβατικότητας και ανθοκήπια τραμπουκισμού.
Οι χώροι των πανεπιστημίων είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των ανθρώπων που πρυτάνευσαν στα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και των πολιτικών που πόνταραν στα χαμηλά ένστικτα όλων μας και κυριάρχησαν μέσω της διασποράς της φαυλότητας.
Παρά ταύτα, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να προσφέρει στην ανθρωπότητα αυτό που χρειάζεται: άξιους επιστήμονες με ανθρωπισμό, κατάρτιση και καινοτόμες ιδέες. Μέσα στα ελληνικά αμφιθέατρα, υπό αντίξοες συνθήκες και με εμφανή την ανεπάρκεια των διοικήσεών τους, γίνεται εξαιρετική δουλειά από ανθρώπους, οι οποίοι είναι προσηλωμένοι στο έργο τους.
Αυτό είναι το μείζον. Αυτό το στοίχημα πρέπει να κερδηθεί απ’ όλους μας. Τα υπόλοιπα, το αφισομάνι, οι συναλλαγές, η βία, όλα τα πτωτικά φαινόμενα πρέπει να σβηστούν οριστικά και αμετάκλητα από τον χάρτη. Τα πανεπιστήμια είναι οι ιεροί χώροι όπου υπηρετούνται μόνο η επιστήμη και ο διάλογος. Δεν περισσεύει στο έθνος μας άλλος χαμένος χρόνος και γενιές για να θυσιαστούν στον βωμό των μικροπολιτικών συμφερόντων.