«Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους» υποδεικνύει με αφόρητα κυνικό τρόπο η λαϊκή θυμοσοφία. Οσο κι αν αποκαρδιώνει εμάς τους θνητούς η φράση, είναι ορθή. Η ζωή έχει τη δική της, ασυγκράτητη δυναμική και η πορεία της ανθρωπότητας είναι πάντοτε προς τα εμπρός. Αναλόγως με τα πρόσωπα και τους λαούς που θα πρωταγωνιστούν ανά περίοδο, ο δρόμος που ακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα μπορεί να φτάνει σε προορισμούς ακμής ή απλά στον γκρεμό.
Πάντως μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο και για τα πρόσωπα και για τις συλλογικότητες να υπολογίζουν διαρκώς την ανάγκη της συνέχισης της πορείας, αλλά και τον απαράβατο νόμο περί της φύσης, που δεν ανέχεται κενά. Οπως στην καθημερινότητα, έτσι και στα ευρύτερα πολιτικά και ιστορικά ζητήματα η ίδια η φύση επιβάλλει το πλήρωμα κάθε χάσματος με κάτι άλλο.
Στην Ελλάδα, έπειτα από δεκαετίες ματαιωμένων προσδοκιών και εγκατάλειψης του έθνους και της κοινωνίας στα νύχια του ισχυρότερου πλειοδότη (ντόπιου και ξένου), ένα τμήμα του λαού ριζοσπαστικοποιήθηκε. Διέρρηξε τις σχέσεις του με κόμματα και παρατάξεις που συνήθιζε να στηρίζει. Αναζήτησε κάτι που θα βοηθούσε στην επίτευξη μιας… ρεβάνς. Θέλησε να δείξει με έντονο και απόλυτο τρόπο τη δυσαρέσκειά του στα φαινόμενα διαφθοράς, στην επέλαση της φτώχειας, στη ραγδαία άνοδο της αύξησης της ανεργίας και στον εθνικό αποχρωματισμό της πατρίδας μας.
Το κενό που δημιούργησαν στην ψυχολογία των μαζών η απογοήτευση και η ανάγκη κλήθηκε να γεμίσει η διάθεση για εκδίκηση και απονομή δικαιοσύνης. Είναι αυταπόδεικτο ότι αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τακτικούς ελιγμούς, σοφιστείες, κουτοπονηριές, φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις.
Η αρνητική πολικότητα στο θυμικό του λαού μπορεί να επανέλθει σε θετικό πρόσημο μόνο με την άσκηση πολιτικής: δηλαδή με τη συστηματική και επιτυχημένη αντιμετώπιση των τεράστιων ηθικών, πολιτισμικών, γεωπολιτικών και οικονομικών ζητημάτων που βρίσκονται ενώπιόν μας.
Απλή είναι η συνταγή. Μένει να βρεθούν άνθρωποι που θα θελήσουν να την εφαρμόσουν…
Μ.Η.Τ. 232120