Συλλογικό σχέδιο εθνικής επιβίωσης

Ενώ η ανάγκη για συνεννόηση μεταξύ των κομματικών σχηματισμών είναι επιτακτική -για τα μείζονα προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσει η πατρίδα-, πολλοί επιμένουν να περιορίζουν τη χρησιμότητά της στην οικονομία και την αντιμετώπιση της κρίσης. Φυσικά, όσες φορές ομονοούν στα στοιχειώδη, όπως είναι το «δίχτυ κοινωνικής προστασίας», η ενίσχυση των ομάδων που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απολύτως απαραίτητα κ.ά., αποφεύγουν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προς τον λαό.
Η «συναίνεση» έχει πάντα προεκλογικό χαρακτήρα ή αξιοποιείται ως μια ευκαιρία για τον σχηματισμό κυβερνητικών συνασπισμών ευκαιριακού χαρακτήρα.

Ωστόσο, από τις κομματικές «εξισώσεις» της αλληλοκατανόησης πάντοτε λείπει η… συνιστώσα των εθνικών θεμάτων. Δεν έχει συζητηθεί ποτέ σε βάθος και με ειλικρίνεια το ζήτημα της επιβίωσης του λαού και της εξυπηρέτησης της γεωπολιτικής θέσης μας σε βάθος χρόνου.

Η υπογεννητικότητα, η λαθρομετανάστευση, οι διακρατικές σχέσεις με Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία, το Κυπριακό, η προστασία των ελληνικών μειονοτήτων που βρίσκονται διάσπαρτες στην υφήλιο, το Αιγαίο, η ΑΟΖ, η φύλαξη της συνορογραμμής μας, η στάση απέναντι στις πιεστικές απαιτήσεις των «συμμάχων» και «εταίρων» μας – όλα εκτός συζήτησης, όλα λησμονημένα, όλα θεωρούμενα… «άγχη πολυτελείας» ή «χόμπι» που ενδιαφέρουν μόνο αναλυτές και δεξαμενές σκέψεων.
Ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, υποτιμώντας τον εαυτό του και τον ρόλο που διαδραματίζει, δεν ομονοεί στα απλά και τα προαπαιτούμενα και προσποιείται ότι χειρίζεται… κρίσεις μόνο όταν είναι πολύ αργά. Δηλαδή, μόνο όταν αυτές ξεσπούν και δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα.
Αυτό που έγινε με την απόσυρση της υποψηφιότητας της γενναίας Ελληνίδας Ρομά Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε την έλλειψη σοβαρότητας στην αξιωματική αντιπολίτευση όσον αφορά την «εθνική» ατζέντα της. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτή η ανευθυνότητα και οι ακρότατα επιλήψιμες θέσεις είναι επικίνδυνα φαινόμενα, τα οποία μπορεί να κοστίσουν πολύ σε όλους μας.
Γι’ αυτό πρέπει να συνομολογηθεί απ’ όλους ένα εφαρμόσιμο σχέδιο εθνικής επιβίωσης και να τηρηθεί κατά γράμμα.