Προκαταρκτικά του Χατζηαβάτη

Υπάρχουν κέντρα εντός και εκτός Ελλάδος, που σχεδιάζουν φοβερές «αβαρίες» και υποχωρήσεις του έθνους μας από θέσεις που θα έπρεπε να θεωρούνται εκτός κάθε διαλόγου – και όχι προς συζήτησιν θέματα. Μια από τις προσφιλείς προπαγανδιστικές μεθόδους του εσμού των ξένων δυνάμεων, της συμμαχίας των πρόθυμων υπηρετών τους και των διαχρονικών Νενέκων (μερικοί εκ των οποίων φορούν «πατριωτική» δορά) είναι το ποντάρισμα στην οικονομική αδυναμία του κράτους. Τα προκαταρκτικά του… Χατζηαβάτη περιλαμβάνουν το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να είμαστε δανειζόμενοι και ταυτόχρονα υπερήφανοι και ανυποχώρητοι. Δεν μπορούμε, όπως λένε, «να έχουμε απλωμένο το δεξί χέρι και την ίδια ώρα να υψώνουμε το αριστερό χειρονομώντας αρνητικά». Στην αρχή αυτό το σόφισμα επαναλαμβάνεται διαρκώς (για να εμπεδωθεί από την κοινή γνώμη) για τη στάση της πατρίδας μας απέναντι στην τρόικα. Πάντα η προπαγάνδα έχει μια σταδιακή ανάπτυξη της θεματολογίας της και όχι μέσω απότομων τελεσιγράφων. Κορυφώνεται σαν τραγωδία. Οπότε, αν και η επίκληση στον αναξιοπρεπή επαίτη φαίνεται να γίνεται για την αδυναμία επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, στο βάθος ο ορίζοντας δείχνει τα εθνικά θέματα.

Ο ανομολόγητος πόθος αυτής της ομάδας με τα αδιαφανή κίνητρα είναι να πειστεί ο λαός ότι ο οικονομικά εξαρτημένος υποχρεούται (τάχα από την κοινή λογική και το ένστικτο αυτοσυντήρησης) να λέει «ναι» σε όσα του προτείνουν οι επικυρίαρχοι.

Θέλουν να περάσουν τις αποφάσεις για τον εθνικό τεμαχισμό μας όπως πέρασαν και τα Μνημόνια: επικαλούμενοι την υπέρτατη ισχύ της «ανάγκης».

Αφενός υπάρχουν το κυπριακό ζήτημα και η νεκρανάσταση του Σχεδίου Ανάν. Οι μεγάλες δυνάμεις ποτέ δεν συγχώρησαν στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο και στον κυπριακό λαό το εθνοπρεπές, συντριπτικό «όχι» που εισέπραξαν στο δημοψήφισμα του 2004. Γι’ αυτό επιδιώκουν πάση θυσία μια ρεβάνς, στην οποία θα επιβάλλουν τρομερές υποχωρήσεις στον κυπριακό Ελληνισμό.

Επίσης, δεν πρέπει να λησμονείται από κανέναν η απόπειρα των ίδιων κύκλων να παραχωρηθεί -αμέσως και σαφώς- το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας στους σφετεριστές των Σκοπίων μέσα από διάφορα τεχνάσματα: σύνθετη ονομασία, γεωγραφικούς προσδιορισμούς και άλλα τέτοια πονηρά και παρόμοια.

Προς απάντηση των υπηρετών της ξενοκρατίας και των εξωνημένων «ψύχραιμων» και οπαδών της ατάκτου οπισθοχώρησης από τις πάγιες θέσεις της χώρας μας, υπάρχουν δεκάδες ιστορικά προηγούμενα – αν όχι όλα. Η Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε… αμέριμνη και υπερισχύουσα στον υλικό – οικονομικό τομέα όταν αντιμετώπιζε φίλους, αντιπάλους και εχθρούς. Ωστόσο, είχε σταθερό προσανατολισμό και σαφώς προσδιορισμένες τις «κόκκινες» γραμμές της, δηλαδή τα σημεία όπου έπρεπε να σταματήσει κάθε απόπειρα συνδιαλλαγής με εκείνους που απαιτούσαν κάτι από εμάς. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και σήμερα!