«Τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο κατέγραψαν νέο ρεκόρ, καθώς στις 31 Δεκεμβρίου 2013 διαμορφώθηκαν στα 63,857 δισ. ευρώ, από 56,105 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος Δεκεμβρίου του 2012» έγραφε η εφημερίδα μας σε ρεπορτάζ της για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία μας. Οι αριθμοί κάνουν μακράν καλύτερη περιγραφή της ελληνικής τραγωδίας από την ωραιοποιημένη του υπουργείου Οικονομικών. Οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν κυριολεκτικά «ξηλωθεί» για να ανταποκριθούν στους μακάβριους και απάνθρωπους σχεδιασμούς των τοποτηρητών του Μνημονίου. Η ίδια μας η ύπαρξη φορολογείται, η φτώχεια ποινικοποιήθηκε και η λέξη «ανάπτυξη» έχει καταστεί το συντομότερο ανέκδοτο. Το ανάλγητο κράτος, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στον κοινωνικό ιστό, συνεχίζει την κάθετη εφόρμησή του στα ελάχιστα εναπομείναντα διαθέσιμα των φορολογουμένων.
Στο ρεπορτάζ της «δημοκρατίας», το οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως, διαβάζουμε την προσφιλή μέθοδο του υπουργείου Οικονομικών για να… κάνει ταμείο: «Με μαζικές κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων και με ποινικές διώξεις όσων χρωστούν στην Εφορία το υπουργείο Οικονομικών εισπράττει φορολογικά έσοδα».
Φυσικά, οι κατασχέσεις καταθέσεων δεν γίνονται όλες «βίαια». Το κράτος αφαιρεί χρήματα από τους λογαριασμούς των δικαιούχων μόνο όταν εκείνοι δεν «συμμορφώνονται» προς τας υποδείξεις. Οι περισσότεροι πολίτες, φοβούμενοι τις νομικές επιπλοκές, αναγκάζονται και «τρώνε» από τα έτοιμα. Κάνουν αναλήψεις για να πληρώσουν φόρους. Τα στατιστικά αποκαλύπτουν ότι τον πρώτο μήνα του 2014 οι καταθέτες υποχρεώθηκαν να… αποχαιρετήσουν 1,2 δισ. ευρώ για να τα αποθέσουν στα πόδια των πιστωτών. Με αυτούς τους ρυθμούς που καλπάζουν οι φορολογικές υποχρεώσεις, η ανεργία και η ύφεση στην αγορά, δεν θα χρειαστεί να περάσει πολύς χρόνος για να μην έχει απομείνει τίποτα στους Ελληνες.
Ενώ οι αισιόδοξες εκτιμήσεις και οι καθησυχαστικές διακηρύξεις ναυαγούν πριν καν φανούν τα ιστία τους στον ορίζοντα, τα χειρότερα δυνατά σενάρια και οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις επαληθεύονται σε καθημερινή βάση. Στα λόγια έχουμε ανάπτυξη και στην πράξη διάλυση.
Μ.Η.Τ. 232120