Η κατάρρευση της αγοράς και η αδυναμία της να εξασφαλίσει εργασία -ή έστω απασχόληση- σε εκατομμύρια έχοντες ανάγκη είναι η πικρή καθημερινότητα στη μνημονιακή εποχή μας. Ενα από τα προς υλοποίηση σχέδια που στόχευε στον περιορισμό της μάστιγας της ανεργίας ήταν αυτό για την κοινωφελή εργασία, το οποίο θα έφερνε σε πέρας ο ΟΑΕΔ. Οι μήνες απασχόλησης μόλις έξι και ο μηνιαίος μισθός όσων επιλεγούν 490 ευρώ. Παρά ταύτα, οι συμμετοχές ήταν πολλές και οι προσδοκίες των ανέργων ακόμα περισσότερες. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκάλυψε σε άρθρο της ότι τελικά και αυτό το μεγαλεπήβολο πλάνο καταλήγει σε φιάσκο, διότι «υπήρξαν άνεργοι που επιλέχθηκαν για να εργαστούν, αλλά οι δημόσιοι φορείς που επρόκειτο να τους προσλάβουν αρνήθηκαν να τους δεχτούν και γύρισαν πίσω στον ΟΑΕΔ. Υπήρξαν δήμοι όπως ο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης και ο Αμαρουσίου, αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης, που αρνήθηκαν να δεχτούν τους εργαζομένους μέσω των συγκεκριμένων προγραμμάτων, προκαλώντας αδιέξοδο στον οργανισμό, αφού στον νόμο δεν υπάρχει πρόβλεψη για κάτι τέτοιο».
Πρέπει κάποιος να έχει βρεθεί στη θέση της έσχατης ανάγκης, η οποία ταλανίζει τους συμπολίτες μας που έσπευσαν να ενταχθούν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, για να καταλάβει το μέγεθος της απογοήτευσης έπειτα από το σκοτσέζικο ντους της «πρόσληψης» και της μετέπειτα απόρριψής τους από τους ενδιαφερόμενους φορείς.
Οσοι από τους άνεργους Ελληνες είχαν την ατυχία να βρουν απασχόληση μόνο στα χαρτιά υπέστησαν αυτό το ψυχολογικό μαρτύριο επειδή έχουν γίνει μπαλάκι ανάμεσα στο κράτος και τους φορείς που αντιδρούν στον θεσμό της κινητικότητας. Οι δήμοι, οι οργανισμοί και τα υπουργεία που ματαιώνουν αυτές τις προσλήψεις «εκδικούνται την εξουσία», απορρίπτοντας τους εργαζομένους αυτών των προγραμμάτων.
Η προχειρότητα στους χειρισμούς είναι εμφανής όσο και η έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας και ικανοποιητικού, εφαρμόσιμου σχεδιασμού για την πάταξη της ανεργίας. Οι πολίτες έχουν, ξανά, απέναντί τους το κράτος και όχι δίπλα τους.
Και η δοκιμασία συνεχίζεται…
Μ.Η.Τ. 232120