Μια καλή τεχνική για να οδηγείται ο παρατηρητής σε ασφαλή συμπεράσματα και για να αποκτά εμπεριστατωμένη άποψη για οτιδήποτε είναι η αποστασιοποίηση. Να ξεχνά, έστω και για λίγο, τις προτιμήσεις, τις ταυτίσεις, τις πεποιθήσεις και τους φόβους του και να εξετάζει ψυχρά τα δεδομένα. Αν αποπειραθούμε να το πράξουμε για να ελέγξουμε την κατάσταση της χώρας μας, θα οδηγηθούμε σε λίαν δυσάρεστα συμπεράσματα. Πρώτα απ’ όλα έχουμε ράλι σε ανεργία και ύφεση και ταυτόχρονα υπερφορολόγηση. Παρόμοιες καταστάσεις απαντώνται σε κοινωνίες που περνούν βαθιά οικονομική κρίση και δεν μπορούν εύκολα να την ξεπεράσουν – ενώ οι πολιτικές τάξεις τους δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για την καθημερινότητα των πολιτών.
Επιπλέον, η εξαθλίωση των ανθρώπων επιτείνεται όποτε η εξουσία δεν είναι αυτόφωτη αλλά ετερόφωτη. Η ξενοκρατία είθισται να είναι στυγνή και να αντιμετωπίζει τις χώρες και τον πλούτο τους σαν λάφυρα και το εργατικό δυναμικό τους σαν ανδράποδα που οφείλουν να είναι πειθήνια και να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Η απαξίωση των θεσμών και η περιφρόνηση του Κοινοβουλίου αποτελούν πάγια χαρακτηριστικά των περιόδων παρακμής. Στην Ελλάδα οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχουν υποκαταστήσει τα νομοσχέδια και εν ενεργεία βουλευτές βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές.
«Σκαστό» παράδειγμα απαξίωσης των θεσμών είναι η παρέμβαση των ξενοδόχων για την καθιέρωση της «λευκής εβδομάδας», της παράτασης των χειμερινών διακοπών των μαθητών, για να αυξηθεί ο εσωτερικός τουρισμός!
Κερασάκια στην τούρτα του χάους είναι οι έντονες πολιτικές συγκρούσεις, οι πολιτικές δολοφονίες, η τρομοκρατία και οι «θεαματικές» εγκληματικές πράξεις, όπως απαγωγές επιχειρηματιών κ.ά.
Δυστυχώς στην Ελλάδα εφαρμόζεται κατά γράμμα η συνταγή της παρακμής και η οσμή της διάλυσης είναι διάχυτη από το ένα άκρο της επικράτειας ως το άλλο.
Η απειλητική «αύρα» του Τρίτου Κόσμου και των λατινοαμερικανικών μπανανιών πολιορκεί τις αισθήσεις μας. Επιβάλλεται να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της παραίτησης και της αδράνειας και να αντιδράσουμε προτού να είναι πολύ αργά.