Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται για άλλη μια φορά κατώτερος των περιστάσεων. Οπως και παλαιότερα, την ώρα που η κοινωνία δοκιμαζόταν από τα Μνημόνια κι εκείνος αποφάσιζε τη μια φορά να κάνει θερινές διακοπές αρκετών εβδομάδων και την άλλη να «ανακαλύπτει» συν γυναιξί και τέκνοις τη Νότια Αμερική. Η απόφασή του να μην παρευρεθεί χθες στην τελετή ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Ελλάδα είναι θεσμικό ατόπημα κορυφής και αποτελεί επίδειξη μικροψυχίας και διγλωσσίας.
Μυρίζει καμαρίλα και συμπεριφορές τού χθες, που τον μόνο που εκθέτουν είναι τον ίδιο και κανέναν άλλο. Κάνει λάθος στρατηγικής, εάν πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή προεδρία είναι θέμα Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ ή και των δύο μαζί.
Πρόκειται για μια κορυφαία τιμή που γίνεται στη χώρα μας, η οποία μετέχει στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως ισότιμο μέλος, παρά όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Με το να επαναλαμβάνει ιστορίες του παρελθόντος κινδυνεύει να γίνει ο ίδιος φάρσα της Ιστορίας.
Παράλληλα, η συμπεριφορά του δεν συνάδει με έναν πολιτικό που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός.
Στέλνει λάθος μηνύματα στον κόσμο και στους εταίρους. Επίσης δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεύθυνος και επικίνδυνος για την προοπτική της πατρίδας και ρισκάρει με τις συμπεριφορές του την παραμονή στο ευρώ.
Από την άλλη, το να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν και την ίδια ώρα να μη συμμετέχει σε μια κορυφαία πράξη υποκρύπτει υποκριτικές συμπεριφορές ή ομηρίες σε συνιστώσες.
Διότι είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις στους θεσμούς. Με το να πατάς σε δύο βάρκες το μόνο που είναι βέβαιο ότι θα επιτύχεις είναι να πέσεις στη θάλασσα.
Οσο για το Φώτη Κουβέλη, που πιστεύει ότι θα διασωθεί κάνοντας τον… τζάμπα μάγκα, την ώρα που ήταν συνδαιτυμόνας με τους εταίρους και την κυβέρνηση, τα λόγια είναι περιττά. Ο καιροσκοπισμός του ήδη καταγράφεται στη συνείδηση των πολιτών, που τον στέλνουν δημοσκοπικά εκτός Βουλής.
Οι παντιέρες έχουν νόημα όταν τις υψώνεις όταν πρέπει και εκεί που πρέπει. Τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι…
Μ.Η.Τ. 232120