«Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται η Τουρκία ύστερα από 11 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του AKP. Από την έκβαση της κρίσης και τις πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν θα εξαρτηθούν πολλά, που δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με την πορεία της Τουρκίας, καθώς θα επηρεάσουν την ευρύτερη περιοχή, τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο». Με αυτές τις φράσεις ξεκινούσε η ανάλυση της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για τους… ενδιαφέροντες καιρούς που περνάει το σύστημα εξουσίας της ευρασιατικής χώρας και για τους κλυδωνισμούς οι οποίοι δοκιμάζουν την κυβέρνηση του -πάλαι ποτέ πανίσχυρου- Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η άνοδος και η πτώση των ηγετών αποτελούν… καθημερινά φαινόμενα στον ατέλειωτο ιστορικό χρόνο και όλα δείχνουν ότι η περίοδος της παντοκρατορίας του ισλαμιστή πρωθυπουργού πλησιάζει στο τέλος της. Αν το πέρασμά του στη λήθη θα είναι σχετικά ομαλό ή αν θα συνοδευτεί από ευρύτερου τύπου «αναταραχές» δεν αφορά μόνο τους Τούρκους εκλογείς αλλά και την πατρίδα μας.
Η αναστάτωση στη γειτονική χώρα δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο. Εχει μεγάλο βάθος. Οι συγκρούσεις δεν είναι μόνο ενδοτουρκικές αλλά σχετίζονται με τον διεθνή παράγοντα και τον τρόπο με τον οποίο επιδιώκει να λυθεί το Κουρδικό, να γίνει η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής και να διευθετηθεί η ισορροπία ισχύος στη Μέση Ανατολή – με ορίζοντες το Ιράν και την Κίνα. Ως συνήθως, όλες οι από καιρό σχεδιασμένες μεταβολές ξεκινούν με υποθέσεις διαφθοράς ή εξεγέρσεις φοιτητών και μειονοτήτων.
Το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν θα πρέπει να μας έχουν διδάξει ότι η Τουρκία, όταν δοκιμάζεται εσωτερικά, αποπειράται να αποσυμπιέσει τους σωρευμένους κοινωνικούς «ατμούς» προς την περιοχή των ελληνικών συμφερόντων. Η χώρα μας και η Κύπρος έχουν υποστεί και αντιμετωπίσει αρκετές φορές την τουρκική μέθοδο της «φυγής προς τα εμπρός» και οφείλουν να είναι άρτια προετοιμασμένες για παν ενδεχόμενο.
Μ.Η.Τ. 232120