Η εορταστική εθιμοτυπία της «φιλανθρωπίας» είναι μεν κάτι θετικό, αλλά εμπεριέχει εξαιρετικά μεγάλη δόση υποκρισίας και εγωισμού. Πολλές φορές η παρακολούθηση των τηλεοπτικών πλάνων, όπου καλοζωισμένοι άνθρωποι μοιράζουν ελεημοσύνη στους έχοντες ανάγκη, στους εξαθλιωμένους, στους ασθενείς, στους εγκλείστους στις φυλακές και σε άλλους καραβοτσακισμένους ταξιδιώτες της ζωής, δημιουργεί την εντύπωση ότι οι εκδηλώσεις «αγάπης» δεν γίνονται προς χάριν του άλλου, αλλά απλά για να προβληθούν. Για να δοξαστεί η τηλεοπτική «καλοσύνη» του δωρητή. Και οι περισσότεροι λησμονούν τα λόγια του Χριστού στο Κατά Ματθαίον (κεφ. 6, 2-4), που καυτηριάζει την επίδειξη και τον φαρισαϊσμό: «Οταν ουν ποιής ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, ώσπερ οι υποκριταί ποιούσιν εν ταις συναγωγαίς και εν ταις ρύμαις, όπως δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων· αμήν λέγω υμίν, απέχουσι τον μισθόν αυτών. Σου δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Οπως ή σου η ελεημοσύνη εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ».
Ξεχνάμε τον Λόγο του Κυρίου και μαζί του και τη σεισμική ισχύ που έχει η ανθρώπινη αλληλεγγύη, η αγάπη που μπορεί αναίμακτα και μέσα σε ελάχιστες ώρες να μεταμορφώσει προς το καλύτερο τον βασανισμένο κόσμο μας.
Οι Ελληνες είναι ένας λαός ο οποίος εν σώματι και διαχρονικά έχει αποδείξει πόσο πολύ συμμερίζεται τον συνάνθρωπο, τους άλλους λαούς που βρέθηκαν σε ανάγκη, τους αδικημένους όλης της Γης. Η στάση μας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στους βομβαρδισμούς της Σερβίας, στο Ιράκ, πάντα και παντού ήταν μια συμπεριφορά αρωγής προς τον αδύναμο, εκείνον που είχε μπει στο στόχαστρο των ισχυρών.
Το ξέραμε εξαρχής ότι δεν θα είχαμε υλικό όφελος από τον ιδεαλισμό μας, αλλά δεν μπορούσαμε και δεν θέλαμε να πράξουμε διαφορετικά. Η αρετή μας και η υστεροφημία μας δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται.
Τώρα, στο στόχαστρο των δολοφόνων των λαών, των εθνών και των διαμελιστών κρατών βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι. Παρασυρθήκαμε από την ψεύτικη ευμάρεια και αφήσαμε πίσω μας ό,τι μας έκανε δυνατούς: την πίστη, τον πατριωτισμό και την αλληλεγγύη μας.
Αφού η ηγεσία μάς έχει εγκαταλείψει στο ανύπαρκτο έλεος του κατακτητή, η λύση θα έρθει από εμάς. Από την άδολη και άνευ αναμονής αντικρίσματος αγάπη που θα μοιράσουμε όπου και όποτε μπορούμε. Η ανέχειά μας δεν θα υπάρχει, αν ενωθούμε και βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Οταν είναι ενωμένο το έθνος των Ελλήνων και υπηρετεί ιερό σκοπό, δεν έχει αντίπαλο. Είναι ακατάβλητο, λάμπει, διδάσκει και εκπολιτίζει.
Καλά Χριστούγεννα, με ευλογία Κυρίου!
Μ.Η.Τ. 232120