Η οχλοβοή της κρίσης και των απανωτών δυσμενών εξελίξεων για τη χώρα και τον λαό δεν μας αφήνει να κάνουμε κάτι χρήσιμο – συχνά σωτήριο. Να σκεφτούμε επί της καταστάσεως ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα από τις συμπάθειες, τις αντιπάθειες, τις προτιμήσεις, τις ελπίδες και τους φόβους μας. Καλό είναι, λοιπόν, να παίρνουμε αποστάσεις από τον ίδιο μας τον εαυτό και να εξετάζουμε με ουδέτερο βλέμμα τα τεκταινόμενα. Αν προχωρήσουμε σε τούτη την ενέργεια, θα διαπιστώσουμε ότι ο πιο αδύναμος κρίκος στη χώρα είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του θνήσκοντος ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το κόμμα του πάει ολοταχώς στο νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων της Ελλάδος. Η παρουσία του στην προεδρία και η «κυριαρχία» του δεν πείθουν ούτε καν τους βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του. Γι’ αυτό και εκείνος, ενώπιον του κινδύνου να τραβηχτεί το χαλί κάτω από τα πόδια του, προτιμά να οικουρεί και να μεριμνά για την… υγεία του. Ετσι μπορεί να ερμηνευτεί και η πρόσφατη, απολύτως «βολική» αδιαθεσία του, η οποία στάθηκε αφορμή για την αναβολή της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του.
Επίσης, σε κυβερνητικό επίπεδο είναι από ανύπαρκτος έως επικίνδυνος. Ως υπουργός έφτασε στο σημείο να κηρύξει μονομερώς (για λογαριασμό της Δύσης) τον πόλεμο εναντίον της Συρίας και έμμεσα αναγνώρισε το ψευδοκράτος του Ντενκτάς, αφού δρομολόγησε συνομιλίες Τουρκοκυπρίων με εκπροσώπους του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
Στο εσωτερικό της Ν.Δ. ο κ. Βενιζέλος προκαλεί… ταραχή! Οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος, στο άκουσμα του ονόματός του και του γεγονότος της παρουσίας του στα πράγματα, αισθάνονται εξαιρετικά δυσάρεστα – αν θέλει κάποιος να το διατυπώσει κομψά.
Τέλος, οι σχέσεις του με την αξιωματική αντιπολίτευση είναι πολεμικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπό του έχει βρει έναν ακούσιο σύμμαχο για τη διεύρυνση της επιρροής του. Οποτε τον πλήττει πολιτικά, κερδίζει!
Μήπως έφτασε η στιγμή να στερηθούμε τις… υπηρεσίες του;
Μ.Η.Τ. 232120