Συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ένα ορόσημο της ελληνικής Ιστορίας με πολλές αναγνώσεις και ερμηνείες – οι οποίες πάντοτε σχετίζονται με την πολιτική τοποθέτηση του παρατηρητή. Είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα των φοιτητών που εξέφρασαν θαρραλέα τη διαμαρτυρία τους ενάντια στο καθεστώς της 21ης Απριλίου είχε ευγενή κίνητρα και καλές προθέσεις για την κοινωνική και οικονομική εξέλιξη του τόπου μας. Είναι επίσης αληθές ότι το «Πολυτεχνείο 1973» δεν… έριξε τους απριλιανούς. Ως αποτέλεσμα είχε την αποτροπή του σταδιακού εκδημοκρατισμού μέσω του εγχειρήματος Μαρκεζίνη και την ανάρρηση στην εξουσία του καθεστώτος του «αόρατου δικτάτορα» Ιωαννίδη, το οποίο κατέρρευσε μόλις χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Ουσιαστικά, το άμεσο απότοκο του «Πολυτεχνείου» ήταν αρνητικότατο για τη χώρα και το έθνος συνολικά. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι η αίγλη του «Πολυτεχνείου» έχει μηδενιστεί για δύο λόγους: Αφενός το εξευτέλισε η περιφορά του εξεγερσιακού φαντάσματός του από την ιδιοτελή, καιροσκοπική και ασυνάρτητη Αριστερά. Η ίδια η φύση της αριστερής ιδεολογίας δεν επιτρέπει στα κόμματα που την εκπροσωπούν να στηριχτούν σε οτιδήποτε θετικό και δημιουργικό, παρά μόνο σε αιματοβαμμένες ιστορίες αμφίβολης εγκυρότητας – όπως έχουν καταντήσει το «Πολυτεχνείο» οι χονδρέμποροι «αγώνων» και «αντίστασης». Αφετέρου, μια μικρή μερίδα επαγγελματιών αντιστασιακών και σεσημασμένων πολιτικάντηδων καπηλεύτηκε τον ξεσηκωμό των νέων και τον χρησιμοποίησε για να αποκομίσει υλικά και πολιτικά οφέλη. Δεν είναι τυχαίο ότι, μόλις κάποιος ακούσει τη φράση «αγωνιστής του Πολυτεχνείου», θα σκεφτεί ενστικτωδώς κάποιους ή κάποιες από τους υπουργούς και τα στελέχη του… ΠΑΣΟΚ, που έχουν πλουτίσει υποδυόμενοι τους σοσιαλιστές και τους επαναστάτες.
Ωστόσο, το σύνθημα του «Πολυτεχνείου» παραμένει επίκαιρο: «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Σήμερα, όλα όσα συμβολίζουν αυτές οι λέξεις έχουν τεθεί εν αμφιβόλω. Το ψωμί του λαού έχει αφαιρεθεί και στη θέση του το καθεστώς της ξενοκρατίας έχει αφήσει μόνο τις φορολογικές υποχρεώσεις. Το παντεσπάνι των δανειστών έχει μεγαλύτερη σημασία και ειδικό βάρος για τους διεθνείς τοκογλύφους και τους ελληνόφωνους συνεργάτες τους.
Παιδεία δεν υπάρχει, παρά μόνο μια μέθοδος αποθήκευσης πληροφοριών, με αφελληνισμένο περιεχόμενο – εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας και ήθους.
Η ελευθερία παραμένει ζητούμενο των Ελλήνων. Η υπαγωγή της πατρίδας μας στη μέγκενη της τρόικας και η κυριαρχία των μη εκλεγμένων εκπροσώπων των ξένων αποτελούν τις τρανότερες αποδείξεις της σκλαβιάς που βιώνουμε άπαντες.
Η εξέγερση σήμερα μπορεί (και πρέπει) να διεξαχθεί στο δυσκολότερο «τερέν»: στις συνειδήσεις των πολιτών, οι οποίοι οφείλουν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών με ακλόνητη πίστη στον Θεό, αγάπη στην πατρίδα και αίσθημα αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο.
Μ.Η.Τ. 232120