Οίκοθεν νοείται ότι αν η «ιστορία επιτυχίας», η οποία, υποτίθεται, αφορά την Ελλάδα, ήταν αληθινή θα γίνονταν προσλήψεις και όχι απολύσεις. Οι επιχειρήσεις που ακμάζουν αυξάνουν το προσωπικό τους, δεν το μειώνουν δραματικά, εκμηδενίζοντας ταυτόχρονα τις απολαβές και τα δικαιώματα όσων… απομένουν.
Απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, η «ιστορία επιτυχίας» έχει να κάνει με την οικοδόμηση στενών διαπροσωπικών σχέσεων στελεχών της εκτελεστικής εξουσίας με τους εκπροσώπους των δανειστών και όχι με το γενικό καλό. Χαρακτηριστικό -και απολύτως απεχθές και επονείδιστο- παράδειγμα είναι η δήλωση του υπουργού Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη σε συνέντευξη Τύπου του ΚΕΕΛΠΝΟ: «Αν υπάρξουν απολύσεις και αν καταλήξουμε ότι κάποιοι πρέπει να φύγουν, σας παρακαλώ να μην το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι δικές μου αποφάσεις. Μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Εχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν».
Ούτε σε αποικία χρέους, όπως κατάντησαν την πατρίδα μας, δεν είχε ακουστεί ποτέ από κρατικό λειτουργό η απίστευτη άποψη ότι οι απολύσεις συνιστούν αίτιο αναγνώρισης «δόξας» σε όποιον τις αποφασίζει. Ο συγκεκριμένος κύριος έχει ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό το μέτρο και την αιδώ, ώστε δυσκολεύει άπαντες να κατανοήσουν τα πολιτικά ή ψυχολογικά κίνητρα που τον ωθούν να προβαίνει σ’ αυτές τις βάναυσες προκλήσεις και τις εκδηλώσεις σαδισμού και χαιρεκακίας εις βάρος όσων θα απολυθούν!
Η αλαζονεία της εξουσίας αποτελούσε πάντοτε κάκιστο σύμβουλο για όλους όσοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τις κοινές υποθέσεις. Ειδικά σε περιόδους ύφεσης και συλλογικής δοκιμασίας, αυτό το προκλητικό στιλ ωθεί κι όσους δεν είναι ακόμη απελπισμένοι να διαβούν τα σύνορα της αυτοσυγκράτησης.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα μπορεί κάποιος υπουργός να εκφραστεί χειρότερα από δεσμοφύλακα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης δείχνει πολλά για τη νοοτροπία και το ήθος του καθεστώτος της ξενοκρατίας, το οποίο μας έχει επιβληθεί.
Επίσης, το γεγονός ότι ο κ. Γεωργιάδης παραμένει στη θέση του είναι εξαιρετικά σημαντικό…
Μ.Η.Τ. 232120