Οσοι βρίσκονται στα πρώτα τους νιάτα είναι απόλυτοι. Οι εφηβικοί έρωτες είναι γλυκείς, αλλά και ηφαιστειώδεις. Η υποστήριξη μιας ιδεολογίας, ενός κόμματος, κάποιου αθλητικού συλλόγου ή συγκεκριμένου μουσικού στιλ χαρακτηρίζεται από πάθος, ένταση και σφοδρότητα. Η ένταση που αναβλύζει το σφρίγος της ηλικίας αντανακλάται σε όλες τις προτιμήσεις των ανθών των κοινωνιών. Αυτοί λοιπόν οι ανθοί των κοινωνιών, για να στρέψουν την προσοχή τους κάπου, για να παρέχουν τον χρόνο και την εμπιστοσύνη τους ή ακόμα και τα χρήματά τους, απαιτούν να εκπέμπεται ένα σαφές και έντονο, ηχηρό μήνυμα. Δεν τους αρέσουν τα μισόλογα, οι γκρίζες ζώνες, οι υπαναχωρήσεις, η «εφικτή» μιζέρια. Προτιμούν έναν ανέφικτο στόχο, ένα άπιαστο ιδανικό, που θα τους συγκλονίσει και θα το υπηρετήσουν – τουλάχιστον μέχρι να νιώσουν προδομένοι από τους συνοδοιπόρους τους.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως «ιδανικό», ουδέποτε έπεισε αρκετά τη νεολαία. Τώρα, τα ελληνικά νιάτα, τα οποία έχουν νιώσει στο πετσί τους την υποκρισία και τις αρπακτικές διαθέσεις των «εταίρων» μας, έχουν απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από το «ευρωπαϊκό όραμα».
Οι παραπάνω διαπιστώσεις έχουν επιβεβαιωθεί και στατιστικά. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά η εφημερίδα μας, σε σχετική δημοσκόπηση της VPRC όπου απάντησαν μαθητές των τελευταίων τάξεων του γυμνασίου και του λυκείου, «το 63% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το “ευρωπαϊκό όραμα”, βάσει του οποίου συγκροτήθηκε η Ε.Ε., “δεν παραμένει ισχυρό” […] ενώ η εμπιστοσύνη των νέων υποχωρεί ως προς το ευρώ και την κοινή νομισματική πολιτική».
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι εντυπωσιακά τα αποτελέσματα της έρευνας, αλλά το γεγονός πως εντυπωσιάζονται από αυτά ουκ ολίγοι γραφειοκράτες της ευρωπαϊκής Βαβέλ. Λες και είναι φυσιολογικό να περιμένει κάποιος από τους νέους της Ελλάδας να εκστασιάζονται από το «όραμα» της καταλήστευσης των περιουσιών των οικογενειών τους και της μαζικής εξαθλίωσης για το χατίρι της τρόικας και της «δημοσιονομικής προσαρμογής».
Λες και οι άνθρωποι γεννιούνται δούλοι και θέλουν να παραμείνουν έτσι…
Μ.Η.Τ. 232120