Ενα συμπέρασμα που μπορεί εύκολα να εξαχθεί από τη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Αμερικής είναι η διάθεση της υπερδύναμης να αποδοκιμάσει την πολιτική της Γερμανίας στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης. Οπως σημείωσε η «δημοκρατία», οι ΗΠΑ θέλουν διαφορετική λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, «χωρίς εμμονή στη λιτότητα και με αληθινή ανάπτυξη, που θα “ανοίξει” δουλειές για τους ταλαιπωρημένους του Μνημονίου».
Φυσικά, τα παραπάνω δεν είναι απότοκα της «καλοσύνης» του αμερικανικού κατεστημένου ούτε ερείδονται στις κοινές πολεμικές εμπειρίες των δύο λαών, οι οποίοι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κορέα αγωνίστηκαν για ευγενείς, ιδεαλιστικούς σκοπούς. Απλούστατα οι Αμερικανοί είναι πρακτικοί στην πολιτική που ασκούν. Παρακάμπτουν εύκολα και χωρίς τύψεις τις ιδεοληψίες των προσώπων που προτιμούν να «τιμωρούν» τους «κακούς μαθητές» για να «παραδειγματίσουν» τους επίδοξους μιμητές τους.
Στην συνομοταξία των οπαδών της «τιμωρητικής» πολιτικής, η οποία έχει περισσότερες εμμονές παρά αποτελέσματα, περιλαμβάνονται αμφιλεγόμενες προσωπικότητες όπως η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε. Αυτού του είδους οι συμπεριφορές φαντάζουν εξωφρενικές στο αμερικανικό κατεστημένο, το οποίο πάντοτε θέλει να κερδίζει – δίχως να απαιτείται να εξοντώνει τη «χήνα με τα χρυσά αβγά» (όπως μπορεί να εξελιχθεί η Ελλάδα με την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της).
Επιπλέον, με δηλώσεις του Μπαράκ Ομπάμα όπως «δεν μπορούμε να βλέπουμε τη λιτότητα σαν λύση» και τις «συστάσεις» για «ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και παραγωγικότητα» διαπιστώνεται ότι οι Αμερικανοί θέλουν να δείξουν ποιος είναι το «αφεντικό» και στην Ευρώπη και αναλαμβάνουν οι ίδιοι να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια κάποια λύση.
Πάνω απ’ όλα, στην τοποθέτηση του προέδρου των ΗΠΑ διαφάνηκε η δυσφορία του για την έλλειψη σχεδίου για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους από την πλευρά του Βερολίνου. Κοντολογίς, ο κ. Ομπάμα, με προσεγμένες διατυπώσεις και μειλίχιο ύφος, καταδίκασε απερίφραστα την καταστροφική πολιτική της κυρία Μέρκελ, την οποία αναγκάζονται να εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Μ.Η.Τ. 232120