Οι εικόνες, τα βίντεο, οι αναφορές και οι μαρτυρίες που έρχονται βροχηδόν από τη μαρτυρική Συρία είναι πέραν πάσης περιγραφής. Ανθρωποειδή, τα οποία εξοπλίζονται, χρηματοδοτούνται, καθοδηγούνται και καλύπτονται πίσω από τις δυτικές υπερδυνάμεις και την Τουρκία, προβαίνουν σε ανείπωτα εγκλήματα σε βάρος Σύρων στρατιωτών, χριστιανών αμάχων και αλεβιτών. Η έκταση και η «ποιότητα» της φρίκης του φανατικού Ισλάμ, που έχει χτυπήσει σαν πανούκλα τη χώρα, είναι τόσο μεγάλη, που δύσκολα θα μπορούσε να γίνει πιστευτή αν δεν υπήρχαν αδιάσειστα ντοκουμέντα.
Ανθρωποι ρίχνονται ζωντανοί στη φωτιά, χριστιανοί ιεράρχες πέφτουν θύματα απαγωγής – ενώ οι προβλέψεις για την τύχη τους είναι εξαιρετικά δυσοίωνες. «Μαχητές της ελευθερίας» (όπως αποκαλούν τα εξωνημένα ΜΜΕ τους κανιβάλους τρομοκράτες) αποκεφαλίζουν μικρά παιδιά, χριστιανούς ιερείς, γυναίκες, ηλικιωμένους, εφήβους και σε αρκετές περιπτώσεις γεύονται μπροστά στις κάμερες κομμάτια από τις σάρκες των θυμάτων τους ή κραδαίνουν τα ακρωτηριασμένα μέλη τους σαν τρόπαια! Ο «πολιτισμός» της Αλ Κάιντα σε όλο του το διαβολικό «μεγαλείο»…
Οποιος κάνει το λάθος να αντικρίσει τις επίμαχες φωτογραφίες και τα βίντεο, που κυκλοφορούν κατά δεκάδες στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσει ότι αυτές οι εικόνες θα τον συνοδεύουν για το υπόλοιπο του βίου του. Είναι αδύνατον για κάθε εχέφρονα άνθρωπο να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι έστω και σε μια γωνιά του πλανήτη μας υπάρχει τόσο ερεβώδες δολοφονικό μένος.
Το φυσιολογικό σε αυτή την περίσταση θα ήταν να έχει ξεσηκωθεί σε μηδενικό χρόνο ο ΟΗΕ, να έχει απαιτήσει την κατάπαυση του πυρός και την αποχώρηση των εξτρεμιστικών, τρομοκρατικών ομάδων από το συριακό έδαφος και να δρομολογήσει τις δέουσες διαδικασίες για τη σύσταση ενός διεθνούς δικαστηρίου, το οποίο θα εξέταζε ένα προς ένα τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί σ’ αυτήν τη χώρα.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έχει γίνει, αλλά η «ροπή» του διεθνούς οργανισμού είναι να εξυπηρετεί τις επιδιώξεις των μανιακών δολοφόνων της Αλ Κάιντα και του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας. Ετσι, αποδεικνύεται για μία εισέτι φορά ότι το διεθνές δίκαιο, οι συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλα τα υπόλοιπα θεσμικά εποικοδομήματα αυτού του τύπου είναι απλές προφάσεις.
«Το δίκαιο ανήκει στους ισχυρούς και οι ισχυροί έχουν πάντα δίκιο». Αυτό μας διαμηνύει ο ΟΗΕ διά της ανοχής του στους αυτουργούς της γιορτής του θανάτου, η οποία λαμβάνει χώρα στη Συρία.
Οπότε, ο κλήρος πέφτει στους λαούς. Μόνο εκείνοι μπορούν να πιέσουν ασφυκτικά τις κυβερνήσεις μικρών και μεγάλων χωρών να πράξουν τα δέοντα. Η δημοκρατία, ευτυχώς, δεν έχει… καταργηθεί ακόμη και οι πολίτες διαθέτουν βροντερή φωνή!
Μ.Η.Τ. 232120