Πολλοί εργαζόμενοι, που έχουν την τύχη να διαθέτουν σπίτι στην πατρώα γη τους, όταν λαμβάνουν καλοκαιρινή άδεια πηγαίνουν εκεί. Οχι μόνο για λόγους οικονομίας. Η επιστροφή στις ρίζες είναι κίνηση αυτοάμυνας απέναντι στη φθορά του χρόνου και του ετήσιου καμάτου. Το βάδισμα στα μονοπάτια της παιδικής ηλικίας, η θέα του γνώριμου τοπίου, οι φίλοι και συγγενείς, οι ξεχασμένες οσμές και αισθήσεις της υπαίθρου, λειτουργούν παρηγορητικά, σωτήρια.
Ολοι στα δύσκολα γυρίζουμε πίσω. Στον ψυχικό, νοητικό ή απτό, τρισδιάστατο τόπο της καταγωγής μας. Αν ξεκόψουμε, γεννιέται εντός μας μια αγιάτρευτη δυσαρμονία, την οποία πάντοτε πληρώνουμε ακριβά. Το αντίτιμο είναι η ξεστρατισμένη ζωή μας.
Η Ελλάδα, ως συλλογική οντότητα που εκφράζεται πολιτικά, ξαστόχησε ακριβώς εκεί. Αποκόπηκε από τις ρίζες της, τις εστίες της δύναμής της. Παρασύρθηκε από κούφιες ρητορείες με στενούς υλικούς ορίζοντες. Επιβιβάστηκε στο νεωτερικό, κοσμοπολίτικο, νεφελώδες όχημα, ενώ γνώριζε εξαρχής ότι δεν οδηγεί πουθενά. Αντάλλαξε τις ιδέες της, τα οράματα του Γένους, την πηγαία ιδεολογία του πατριωτισμού, κυριολεκτικά για το τίποτα.
Τώρα, που οι υπάρχουσες κομματικές δομές δεν μπορούν να προσφέρουν το όποιο «χρυσίον» ως αντίτιμο της ανοχής της κοινωνίας, κατακρημνίζονται. Διαλύονται με πάταγο και συμπαρασύρουν, όμως, την ίδια τη χώρα στην κατηφόρα τους. Οι Ελληνες, έχοντας να αντιμετωπίσουν ακραίες καταστάσεις, ακραία διλήμματα και ακρότατες προσβολές της αξιοπρέπειάς τους, καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις. Ετσι λειτουργούν το αίσθημα της απειλής και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ωστόσο, η απάντηση σε ένα πρόβλημα δεν είναι θέμα ακρότητας, μεσότητας ή ρύθμισης του πολιτικού «ποτενσιόμετρου» με βάση τις εκτιμήσεις οποιουδήποτε. Οι λύσεις στις σπαζοκεφαλιές ανήκουν μόνο σε μία κατηγορία: είναι οι σωστές!
Η μοναδική ορθή πράξη που μπορεί να κάνει η πολιτική τάξη της χώρας είναι η παλιννόστηση στις ιδέες που έθρεψαν, θέριεψαν κι ανάστησαν το Γένος μας: Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Το τρίπτυχο αυτό συκοφαντήθηκε από τις δυνάμεις της παρακμής, από τους φορείς της ηθικής και υλικής χρεοκοπίας. Παρουσιάστηκε ως «αναχρονισμός, σκοταδισμός». Η αντεθνική προπαγάνδα ταύτισε ό,τι πιο ιερό και όσιο έχει μια κοινωνία με την «αντιδημοκρατική ιδεοληψία»!
Η επανάληψη του δηλητηριώδους μηνύματος για την αποκοπή από τις ρίζες πέτυχε τον σκοπό της. Το ξέφρενο πάρτι της απώλειας της μνήμης κράτησε χρόνια και στο τέλος ήρθε ο λογαριασμός. Η παραμέληση των υπαρκτικών πηγών μας κόστισε πάρα πολύ ακριβά και κοντεύει να μην αφήσει λίθον επί λίθου στην ταλαιπωρημένη πατρίδα μας.
Η συνταγή της απεμπλοκής από τη δίνη της κρίσης περιγράφηκε προηγουμένως. Είναι απλή. Αρκεί να βρεθούν εκείνοι που θα αποφασίσουν να την εφαρμόσουν.
Μ.Η.Τ. 232120