Σίγουρα μπερδεύτηκαν όσοι παρακολούθησαν τις εργασίες και διάβασαν με προσοχή τα συνοδευτικά κείμενα των εργασιών του Συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η σύγχυσή τους θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, αν προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα συνεδριακά τεκταινόμενα σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς διατυπωθείσες (και διαρκώς μεταβαλλόμενες) θέσεις του νεφελώματος του Αλέξη Τσίπρα.
Εντός Μνημονίων ή εκτός; Καταγγελία των δανειακών συμβάσεων ή επαναδιαπραγμάτευσή τους; Διάρρηξη των σχέσεων με την Ε.Ε. ή προσπάθεια για ενδυνάμωση των θεσμών της; Νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών ή απόπειρα ελέγχου του φαινομένου; Δραχμή ή ευρώ; Σοβιετικό κράτος ή σύγχρονο, φιλελεύθερο, δημοκρατικό;
Οι απορίες δεν είναι δυνατόν να λυθούν ορθολογικά και με όρους καλόπιστης συζήτησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ επί μήνες προσπάθησε απεγνωσμένα να ενδυθεί τον μανδύα της «σοβαρότητας», της «κυβερνησιμότητας». Απέτυχε οικτρά. Οι παλινωδίες των στελεχών του και η πλήρης αδυναμία των μηχανισμών του να καταλήξουν σε ένα πειστικό και εφαρμόσιμο σχέδιο για την Ελλάδα είχαν μέγα αντίκτυπο στη δημοσκοπική εικόνα του κόμματος.
Στο Συνέδριο ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει να πείσει τις έξαλλες και εθνικώς επικίνδυνες συνιστώσες του να συμφωνήσουν στη διάλυσή τους. Θεωρεί ότι, αν αφομοιωθούν άπαντες στο ενιαίο κόμμα, ίσως δοθεί στην κοινή γνώμη η αίσθηση ότι το ετερόκλητο μωσαϊκό ομογενοποιείται και είναι έτοιμο να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Ο κ. Τσίπρας, για να εξευμενίσει τους επικεφαλής των… μαχητικότατων συλλογικοτήτων, οι οποίες είναι ένα μεγάλο κομμάτι του κομματικού παζλ, τους άφησε στο Συνέδριο να λένε, να γράφουν και να προτείνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι.
Για κακή του τύχη, τα μάτια της κοινωνίας είναι στραμμένα προς το κόμμα του, από το οποίο πολλοί ελπίζουν ότι θα προκύψει κάτι νέο και θετικό για την Ελλάδα. Αυτό δεν συνέβη, δεν συμβαίνει και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Κοντολογίς, το χάος των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι προμελετημένο, αλλά, έτσι όπως πάει, η μοίρα του φαίνεται προδιαγεγραμμένη…
Μ.Η.Τ. 232120