Ούτε 24 ώρες δεν πέρασαν από την παρουσίαση των διατάξεων του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και άρχισαν οι αλλαγές. Παρόλο που υποτίθεται ότι το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό και η φορολογική πολιτική οφείλει να είναι άρτια σχεδιασμένη, η πορεία των πραγμάτων αποδεικνύει ότι η συνήθης προχειρότητα του ελληνικού Δημοσίου είναι ο μοναδικός απαράβατος νόμος. Η μόνη συνήθεια που τηρείται ευλαβικά και κατά γράμμα.
Αν όλα είχαν γίνει όπως έπρεπε, τότε δεν θα υπήρχε η πρόβλεψη για την κατάργηση της έκπτωσης φόρου 1,5% κατά την παρακράτηση φόρου εισοδήματος από μισθούς και συντάξεις. Δεν είναι δυνατόν σε περίοδο σχεδόν πλήρους αχρηματίας των πολιτών να αυξάνεται η επιβάρυνση προς τις σκληρά δοκιμαζόμενες τάξεις. Το υπουργείο Οικονομικών υποσχέθηκε να επανεξετάσει το μέτρο, αλλά ήδη έχει εκτεθεί στα μάτια της κοινής γνώμης.
Επίσης, το ΥΠΟΙΚ φαίνεται να ανακρούει πρύμναν στο θέμα της αύξησης της προκαταβολής φόρου για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (των Ο.Ε. και Ε.Ε.) από το 55% στο 80%. Αφού πρώτα αντέδρασαν οι φορείς των μικρομεσαίων και δήλωσαν ότι έτσι αναμένεται να βάλουν λουκέτο και οι ελάχιστες επιχειρήσεις που έχουν μείνει ανοιχτές, οι «τεχνοκράτες» της κακιάς ώρας υποχρεώθηκαν να ξαναδούν και αυτό το ζήτημα – αφού πρώτα προκάλεσαν πανικό σε δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά.
Μια από τα ίδια είχαμε και στη διαφαινόμενη αύξηση της φορολογίας των αποζημιώσεων απόλυσης (από τα 100.000 έως τα 150.000 ευρώ), από το 20% στο 25%. Και εδώ εμφανίζεται να υποχωρεί το υπουργείο Οικονομικών, εξαιτίας των σφοδρών αντιδράσεων στο επίμαχο σημείο του κειμένου το οποίο τέθηκε σε διαβούλευση.
Τι φανερώνουν όλα τα παραπάνω; Οτι είχαμε ένα γονατογράφημα, το οποίο συντάχθηκε από ασχέτους με την ελληνική πραγματικότητα. Τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι θα υποχρεωθούν να το προσγειώσουν στα αληθινά δεδομένα, υπό την πίεση του χρόνου που λιγοστεύει και της τρόικας που αποθρασύνεται.
Δύσκολα μπορεί να αισιοδοξήσει κάποιος έχοντας υπ’ όψιν του όλα τα παραπάνω.
Μ.Η.Τ. 232120