Η Ιστορία έχει χιούμορ και μάλιστα μαύρο. Μια από τις συνήθειές της είναι να περιμένει (έχει όλο τον χρόνο στη διάθεσή της) να τοποθετηθούμε με θέρμη και ένταση με ένα θέμα. Να επιχειρηματολογήσουμε, να συγκρουστούμε υπέρ της θέσης μας και εναντίον του αντιλόγου, να παθιαστούμε μέχρι παρεξηγήσεως και τελικά να πείσουμε τους πάντες για το δίκαιο των απόψεών μας. Στη συνέχεια φέρνει τα πράγματα εντελώς ανάποδα! Η Ιστορία εξαναγκάζει την πραγματικότητα να μας διαψεύσει με τον ηχηρότερο δυνατό τρόπο, διασύροντάς μας στα μάτια του κοινού – αλλά και τα δικά μας, αν έχουμε στοιχειώδη αυτοκριτική διάθεση.
Η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των προαναφερθέντων. Αντιμετώπιζε σφοδρό οικονομικό πρόβλημα και έκανε ό,τι ακριβώς προτεινόταν από την τρόικα στην Ελλάδα. Μεγάλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αύξηση φόρων και θέσπιση νόμων που διασφάλιζαν ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας.
Στην αρχή, η «συνταγή» της Ιρλανδίας έδειξε να επιτυγχάνει τους «στόχους», η τήρηση των οποίων αποτελούσε προαπαιτούμενο για την «ομαλή» έξοδο της χώρας από την κρίση. Ωστόσο, τα νέα στοιχεία που ήλθαν στο φως δείχνουν ότι το «ιρλανδικό μοντέλο» δεν λειτουργεί. Οσοι το υποστήριζαν, το διαφήμιζαν και ισχυρίζονταν ότι ήθελαν να το ακολουθήσουν, απλώς εκτέθηκαν…
Στη «Wall Street Journal» δημοσιεύτηκε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2013 η ιρλανδική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,6%, για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο! Ουσιαστικά, αυτό δείχνει ότι εισέρχεται ξανά σε περίοδο ύφεσης και δημιουργείται παγκοσμίως ένα νέο κλίμα ανησυχίας για τη βιωσιμότητα του χρέους αυτής της χώρας.
Ο «φαύλος κύκλος της ύφεσης» τώρα εμφανίζεται και στο μέχρι πρότινος «υπόδειγμα» των αναλυτών και των πολιτικών που βιάστηκαν να μιλήσουν και πιστεύουν ότι οι περικοπές είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην ανάπτυξη.
Δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι υποφέρουν και εξαθλιώνονται επειδή ανέμπνευστοι πολιτικοί ταγοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να υιοθετήσουν όσα επιβάλλει η κοινή λογική – το μόνο… μοντέλο που μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα.
Μ.Η.Τ. 232120