Είναι σωστό τα ΜΜΕ να «κατεβάζουν ρολά», και μάλιστα επί μακρόν; Είναι νόμιμο, ηθικό; Την απάντηση στο ερώτημα θα τη βρούμε εύκολα. Αρκεί να ανατρέξουμε στο Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 5Α, το οποίο πραγματεύεται το δικαίωμα στην πληροφόρηση. Ο καταστατικός χάρτης της χώρας αναφέρει ρητά: «1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως ο νόμος ορίζει.
Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.
2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19».
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι το να μένει στο σκοτάδι ο πολίτης και να μην ενημερώνεται για τις εξελίξεις επί ημέρες δεν είναι μόνο βαθιά αντιδεοντολογικό, αλλά έρχεται σε σύγκρουση με το Σύνταγμα. Οποιος έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει με αδιαφορία και περιφρόνηση τους νόμους του κράτους, το Σύνταγμα και το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών, δύσκολα πρόκειται να αλλάξει απόψεις. Ομως, ευτυχώς για όλους μας, υπάρχουν και εκείνοι που δείχνουν σεβασμό σε γραπτούς και άγραφους νόμους, νοιάζονται για το κοινωνικό σύνολο και αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.
Για τη σιωπηλή πλειονότητα ο ρόλος των δημοσιογράφων κρίνεται ως σημαντικός και σαφώς προσδιορισμένος, παρόλο που μπορεί να έχει λησμονηθεί από πολλούς «επιφανείς» του λειτουργήματος, οι οποίοι στήριζαν (πάντα με το αζημίωτο) τις πολιτικές που οδήγησαν στη χρεοκοπία της πατρίδας και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Πρώτα και κύρια, οι επαγγελματίες της ενημέρωσης οφείλουν να μεταδίδουν με ακρίβεια και αμεροληψία τις ειδήσεις στο κοινό και να προσφέρουν -σε όλους όσοι τυχόν ενδιαφέρονται- την άποψή τους για την τρέχουσα επικαιρότητα.
Δεν είναι επιτρεπτό για τον κλάδο να αυτοχειριάζεται και να επιβάλλει εκουσίως «σιγή ασυρμάτου» σε περιόδους κρίσιμες για τη χώρα και τον λαό της. Από τη στιγμή που η δημοσιογραφία αποκαλείται -και πρέπει να είναι- «λειτούργημα», πώς είναι δυνατόν να εξυπηρετήσει το κοινό συμφέρον όταν καθίσταται… ανενεργή;
Αφού η ύπαρξη ελεύθερων φωνών βλάπτει το κατεστημένο και τις δυνάμεις που επιβουλεύονται τα συμφέροντα της κοινωνίας και του έθνους, δεν είναι ασυγχώρητη η εθελούσια αποχή από τα δημοσιογραφικά καθήκοντα; Οι δημοσιογράφοι, που εξ ορισμού πρέπει να βρίσκονται απέναντι από κάθε εξουσία, πώς δέχονται να την υπηρετούν διά της απουσίας τους από τις θέσεις καθήκοντος;
Αυτονόητες οι απαντήσεις…
Μ.Η.Τ. 232120