Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή έχοντας μόνο δύο περιουσιακά στοιχεία: το σώμα του και τον χρόνο του. Στο πέρας του βίου αμφότερα κατάσχονται από τον θάνατο. Μέχρι εκείνη την ύστατη στιγμή όλοι μας οφείλουμε να σεβόμαστε αυτές τις αναντικατάστατες… ιδιοκτησίες μας. Οταν, λοιπόν, ο άνθρωπος εργάζεται για να επιβιώσει, προσφέρει στον εργοδότη (και στο κράτος που τον φορολογεί) αυτά τα πολύτιμα κτήματά του – σώμα και χρόνο. Είναι απολύτως φυσιολογικό και επιβεβλημένο να απαιτεί ικανοποιητικό αντίτιμο γι’ αυτά. Σε διαφορετική περίπτωση, ο ίδιος ο εργαζόμενος περιφρονεί αυτά που του χάρισε ο Θεός.
Σίγουρα δεν συνιστά σεβασμό στην προσωπικότητα και τη ζωή μας να δεχόμαστε να εργαζόμαστε σαν είλωτες, να υποτιμάται από μήνα σε μήνα ο μισθός μας και στο τέλος του εργασιακού βίου να λαμβάνουμε το… τίποτα από ένα πανάκριβο κράτος, το οποίο μας ξεπούλησε, αφού πρώτα μας καταλήστευσε, σε αγαστή συνεργασία με τους διεθνείς τοκογλύφους.
Αυτό είναι το σκηνικό που βλέπουμε στην Ελλάδα. Χιλιάδες απόμαχοι της ζωής να ασφυκτιούν στα γραφεία του ΙΚΑ επειδή «από λάθος» (άλλοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ταμειακή αδυναμία) δεν μπόρεσαν να εισπράξουν τις συντάξεις τους και πρέπει να «απογραφούν» εκ νέου. Οι ίδιοι άνθρωποι έχουν πέσει θύματα της προδοτικής πολιτικής της υπαγωγής στην τρόικα, βάσει της οποίας πετσοκόφτηκαν οι συντάξεις τους 0 κόποι μιας ολόκληρης ζωής.
Ο χρόνος που πέρασαν δουλεύοντας ή ειλωτεύοντας (οι περισσότεροι) θα πέσει κι αυτός στη μεγάλη χοάνη του νόμου Λοβέρδου – Κουτρουμάνη, που από το 2015 και έπειτα θα δίνει ακόμα μικρότερα ποσά, για τα ίδια χρόνια εργασίας, στην ανήμπορη τρίτη ηλικία.
Οποιος έχει υπ’ όψιν του τα προαναφερθέντα δεν εκπλήσσεται από τις απανωτές διαφημίσεις ιδιωτικών ασφαλιστικών προγραμμάτων που βλέπει στα τηλεοπτικά προγράμματα και ακούει στις ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο χρόνος μας και τα σώματά μας εκποιήθηκαν από άλλους, χωρίς την έγκρισή μας. Εκείνοι θα εισπράξουν τα λάφυρα κι εμείς τον λογαριασμό.
Μ.Η.Τ. 232120