«Οσο η επικοινωνία […] πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί». Αυτό είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη «Ενας Αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής». Κλήθηκαν να το σχολιάσουν και να το αναλύσουν οι μαθητές της Γ΄ Τάξης Ημερήσιου και Δ΄ Τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου και ΕΠΑΛ (στο μάθημα Νεοελληνικής Γλώσσας, στις πανελλαδικές εξετάσεις). Η επιλογή του θέματος της ψηφιακής αποξένωσης των ανθρώπων είναι εύστοχη. Δεν αφορά μόνο τους διαγωνιζόμενους μαθητές, αλλά ολόκληρη την κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα. Ψυχολογικό, πολιτικό ακόμα και οικονομικό θα είναι το κέρδος όλων μας, αν εμπεδώσουμε το μάθημα που μας έδωσε η ίδια η ζωή όλα τούτα τα χρόνια όπου η τεχνολογία κάνει ράλι κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε: να το ακολουθήσουμε ή να το αγνοήσουμε;
Οι υπολογιστές, η κινητή τηλεφωνία, οι παιχνιδομηχανές και όλα τα καλούδια των εταιριών που ειδικεύονται στην παραγωγή προϊόντων τεχνολογίας αιχμής είναι εργαλεία. Δεν μπορεί κάποιος να κατηγορήσει ένα μαχαίρι επειδή τραυμάτισε έναν άνθρωπο. Ο χρήστης κάνει τη διαφορά. Είτε το χρησιμοποιεί ως εργαλείο επιβίωσης είτε ως δολοφονικό όργανο. Τα μαχαίρια απλώς κόβουν. Ο άνθρωπος επιλέγει τον στόχο της τομής.
Η αλήθεια είναι ότι οι νεότερες ηλικίες ίσως να αφοσιώνονται περισσότερο απ’ όσο πρέπει στον χειρισμό των ψηφιακών εργαλείων επικοινωνίας και ψυχαγωγίας. Πολλές φορές μπορεί κάποιος να δει μια παρέα νεαρών που δεν συνομιλούν μεταξύ τους αλλά στέλνουν αδιάκοπα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά κι αυτό, ως μόδα, κάποτε περνάει.
Η ανάγκη για ουσιαστική, βαθιά, ανθρώπινη επικοινωνία δεν περνάει ποτέ. Ούτε η ανάγκη της πατρίδας μας να πρωταγωνιστήσει σ’ αυτή τη σπουδαία και προσοδοφόρα αγορά. Ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να έχει διάφορους κινδύνους, αλλά προσφέρει και άφθονες ευκαιρίες. Στο χέρι μας είναι να χειριστούμε τα εργαλεία του με σοφία και φειδώ. Με μέτρο ελληνικό.
Μ.Η.Τ. 232120