Οταν οι άνθρωποι είναι νέοι ή απλά ευτυχισμένοι, νιώθουν ότι μπροστά τους είναι ανοιχτοί όλοι οι δρόμοι προς ένα καλύτερο μέλλον και ότι ουδέν θετικό ενδεχόμενο δεν αποκλείεται. Αντιθέτως, σε περιπτώσεις μεγάλης κακοδαιμονίας, ασθένειας ή άσχημου γήρατος, εκείνος που υποφέρει θεωρεί πιθανές όλες τις ατυχίες που δεν έχει γευτεί ακόμα. Τα ίδια ισχύουν και για τους τρίτους που παρατηρούν τις περιπτώσεις των τυχερών και των ατύχων τούτης της ζωής.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την Ελλάδα. Είτε από κακοπροαίρετη διάθεση είτε από απλή, ψυχρή εκτίμηση των δεδομένων, ο διεθνής περίγυρος δεν μπορεί να αποκλείσει το χειρότερο για την πατρίδα της δημοκρατίας. Ο Landon Thomas Jr, αρθρογραφώντας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» περιέγραψε τον -κατά την άποψή του- χειρότερο εφιάλτη της Ευρώπης: «Επειτα από εβδομάδες φημολογιών, ο Ελληνας πρωθυπουργός ανακοινώνει αργά το βράδυ του Σαββάτου ότι η χώρα θα εγκαταλείψει το ευρώ και θα επιστρέψει στη δραχμή.
Αντί το πρωινό της Δευτέρας να είναι εκείνο μιας συνηθισμένης εργάσιμης, ουρές εξαγριωμένων Ελλήνων σχηματίζονται έξω από τις κλειστές πόρτες των τραπεζών, προσπαθώντας να σηκώσουν τις δεσμευμένες καταθέσεις τους. […] Καθώς η χώρα κατρακυλάει στο χάος, ο στρατός αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση».
Το σενάριο φαντάζει ακραίο. Η λογική λέει ότι ενδέχεται να αντικατοπτρίζει έναν ευσεβή πόθο της υπερδύναμης. Ομως έτσι όπως χειρίζεται τα πράγματα η ένοχη πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας, ίσως επαληθευτεί ακόμα κι αυτό!
Αλλωστε η σημερινή κατάσταση που βιώνουν οι Ελληνες πριν από λίγα χρόνια θα ήταν αποδεκτή μόνο ως στοιχείο πλοκής από αφήγημα επιστημονικής φαντασίας. Η υπερψήφιση του Μνημονίου ήταν η αρχή ενός εφιάλτη που διαρκώς επιδεινώνεται.
Μέχρι να βρεθεί κάποιος να μας ξυπνήσει…