Αθάνατος Ελληνας

Ο θάνατος του φλογερού Ελληνα πατριώτη και σπουδαίου καθηγητή Νεοκλή Σαρρή σηματοδοτεί μια τεράστια απώλεια θεσμικής μνήμης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, της Κωνσταντινούπολης, των ιδιαίτερων κοινωνικών χαρακτηριστικών που συνθέτουν το πολυεθνικό ψηφιδωτό της γειτονικής χώρας.

Οι πνευματικές ικανότητες, τα τεράστια αποθέματα γνώσεων, το χιούμορ και η βαθιά καλλιέργεια του χαρακτήρα αυτού του καλοσυνάτου Κωνσταντινουπολίτη καθιστούν τον χαμό του ακόμα πιο οδυνηρό για όλους όσοι απομένουν μαχόμενοι σε αυτή την πατρίδα.

Οι μόνοι που στέκονται ασυγκίνητοι, ίσως και ανακουφισμένοι από την εκδημία του ανδρός, είναι εκείνοι που απαρτίζουν τον θλιβερό θίασο της ημεδαπής εξουσιαστικής ελίτ. Αυτοί οι ελάχιστοι (στον αριθμό και στην κατάρτιση), αδυνατώντας να στηρίξουν λογικά τις εθνοαποδομητικές θέσεις και την τουρκολαγνεία τους, νόμιζαν ότι μπορούσαν να ξεπεράσουν τον σκόπελο που ονομαζόταν «Σαρρής» με την ταμπέλα του «τουρκοφάγου». Πλανήθηκαν τότε, πλανώνται και τώρα. Οι απόψεις του Σαρρή είναι αθάνατες και διαχρονικές όσο ο Ελληνισμός.

Οι σιτιζόμενοι στο πρυτανείο, οι θεωρητικοί του ενδοτισμού που διαχειρίζονται κρατικά κονδύλια, εξωτερικές σχέσεις και την εκπαίδευση των νέων γενεών βρίσκονταν σε πλήρη αδυναμία να αντιπαρατεθούν με τον Νεοκλή Σαρρή, ο οποίος μιλούσε και έγραφε για τα δίκαια του Γένους με ακλόνητα επιχειρήματα και στιβαρά νοήματα.

Το κράτος, αυτό το «χάρτινο κοκοράκι» που καυτηρίαζε ο Περικλής Γιαννόπουλος, πεισματικά αγνόησε τον Νεοκλή Σαρρή, όπως πεισματικά αγνόησε το συμφέρον του έθνους. Εξ ου και η χρεοκοπία! Ενδεικτικό της πνευματικής ύφεσης που προηγήθηκε της οικονομικής είναι το γεγονός ότι τηλεοπτικός χρόνος και βήμα δόθηκε στον Νεοκλή Σαρρή στον τοπικό σταθμό High Channel και ουδέποτε σε κρατικό δίαυλο.

Το κράτος επιμένει να αγνοεί και να υποτιμά τους Ελληνες.

Αιωνία του η μνήμη.